小窗幽梦咋宵凉,宝簟重移绣榻量。楼阁自开秋世界,云霄原近月家乡。
竹枝浪认钗钿影,花气犹含语笑香。六曲屏山移不去,是曾亲照玉容光。
绿树敷阴翠荇香,方舟十里下回塘。白鸥飞去青山暮,落日唱歌烟水长。
买花载酒忆当年,风景依稀最可怜。
彭泽有人归栗里,海波何处变桑田。
联拳鹭立枯荷雨,寂寞鸦栖古树烟。
几度涌金门外望,居民犹说总宜船。
天光云影画图开,河汉星辰接上台。沧海忽惊龙变化,青山常见鹤飞来。
秋风凉动牙签架,夜雪声传鴳■堆。自笑浮生尘满眼,登高作赋愧无才。
天上高飞地上行,终难万里附鹏程。
鹭鸶股肉无人割,老守菰蒲过一生。
幽寺倚岩阿,云扉掩薜萝。老僧中燕息,谁问世风波。
北走南征象我曹,天涯迢递翼应劳。似悲边雪音犹苦,
初背岳云行未高。月岛聚栖防暗缴,风滩斜起避惊涛。
时人不问随阳意,空拾栏边翡翠毛。
我生天地间,独作南宾雁。哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。况是婚礼须,忧为弋者篡。
晴鸢争上下,意气苦凌慢。吾常吓鸳雏,尔辈安足讪。
回头语晴鸢,汝食腐鼠惯。无异驽骀群,恋短豆皂栈。
岂知潇湘岸,葭菼蘋萍间。有石形状奇,寒流古来湾。
闲看麋鹿志,了不忧刍豢。世所重巾冠,何妨野夫丱.
骚人夸蕙芷,易象取陆苋。漆园逍遥篇,中亦载斥鷃.
汝惟材性下,嗜好不可谏。身虽慕高翔,粪壤是盻盼。
或闻通鬼魅,怪祟立可辩。硩蔟书尚存,宁容恣妖幻。
汉臣千里觐龙庭,欲使天皇致太平。十事便宜言恳切,三千貔虎令严明。
好筹庙算如留相,莫忆鲈鱼似季鹰。一统要荒君勉力,云台须占最高名。
涿水东流草树荒,千秋已比沛中阳。依然桑盖垂篱落,谁种芜菁负晓霜。
高卧登楼豪自许,入山披发意非狂。平生髀肉销鞍马,游子何任悲故乡。