香到酴(tú)醾(mí)送晚凉,荇(xìng)风轻约薄罗裳。曲阑凭遍思偏长。
自是幽情慵(yōng)卷幌(huǎng),不关春色恼人肠。误他双燕未归梁。
酴醾:一种初夏开花的观赏植物。荇:荇菜。
慵:懒散。幌:布幔。此指窗帘。
初夏傍晚,酴醾飘香,荇风轻约,词人曲阑凭遍,情思悠长,以至忘了卷帘,耽搁了双燕归梁。全词着墨纤细,抒怀曲婉,表现出女词人体物的精微和咏物的巧思。
朝来烟雨繁。金炉香缕翻。坐久还慵立,眠多愁梦烦。
掩重门、落花流水,依稀随断魂。
轻烟一抹连天碧。帘前规月和烟白。翠竹落梅疏。相怜雪霁初。
博山香欲烬。风透纱窗冷。四望寂寥寥。闲阶花影摇。
嫩寒初放枝头雪。倚窗深夜窥花月。晓起卷帘看。飘零满画栏。
飞残千点白。点破苍苔碧。风雨几时休。巡檐索共愁。
池塘碧浸芙蓉面。莲房怨粉惊团扇。何处一声声。隔溪歌采菱。
轻云流影急。秋入平芜色。寒雁几曾还。一江烟水寒。
秋声又到梧桐井。半廊花雾笼虚影。试唤侍儿来。纱窗带月开。
浮光怜露叶。暗草蛩凄切。何事独愁予。新词吟未如。
蛩声泣罢夜初阑。香润彩笼残。多情明月相映,一似伴人闲。
灯蕊细,漏声单。透香寒。萧萧瑟瑟,恻恻凄凄,落叶声乾。
暮虫凄切。独倚疏帘清夜月。怅望瑶台。不见飞琼步月来。
秋光如练。江上芙蓉开欲遍。流水残霞。断送西风入鬓华。
睡花蝴蝶。枕上梦魂轻似叶。几许秋声。恼乱琴心病茂陵。
云横露霭。天外青山何处在。蕉雨潇潇。不管人愁只乱敲。
天澹水云平,风袅花枝动。罗幕凉生翠袖轻,柳外飞烟共。
独座思悠扬,箫管慵拈弄。怅冷西窗一夜香,寂寞添幽梦。