时当夏日临,酷暑避无地,
唯对碧岩山,清凉又安逸。
乌鸟私情虽孝恳,谀人藐主岂忠诚。
堂堂在耙天潢派,何必陈情以伪名。
斗室安居广,炉香乐性闲。
不欺幽独境,无愧两仪间。
歇后诗人何志诚,自量心迹甚详明。
世多觊窦穿窬者,对尔宁无愧赧情。
池塘高柳噪新蝉,庭馆秋风初入弦。
抚罢瑶琴金井畔,不堪梧吉落翩翩。
克己工夫熟,磋磨日日新。
形端仪表正,汤圣自盘铭。
耸翠摩苍列画图,彤云作雪满天铺。
青山莫谓长无老,一夜飞琼尽白颅。
管仲尊周昔相桓,当年文若附曹瞒。
匡朝宁国言虽正,始比高光孰发端。
倾国娇容启色荒,能移帝主堕三纲。
荔枝嚬笑虽甘美,马践嵬坡促命亡。
谁掇孤根墙解栽,天然农艳衬瑶台。
岁寒松柏如相问,一点丹红雪里开。