三月三十日,春归日复暮。惆怅问春风,明朝应不住。
送春曲江上,眷眷东西顾。但见扑水花,纷纷不知数。
人生似行客,两足无停步。日日进前程,前程几多路。
兵刀与水火,尽可违之去。唯有老到来,人间无避处。
感时良为已,独倚池南树。今日送春心,心如别亲故。
花落鸟嘤嘤,南归称野情。月宜秦岭宿,春好蜀江行。
乡路通云栈,郊扉近锦城。乌台陟冈送,人羡别时荣。
行摇云髻花钿节,应似霓裳趁管弦。艳动舞裙浑是火,
愁凝歌黛欲生烟。有风纵道能回雪,无水何由忽吐莲。
疑是两般心未决,雨中神女月中仙。
庭前尽日立到夜,灯下有时坐彻明。
此情不语何人会,时复长吁一两声。
漫把参同契,难烧伏火砂。有时成白首,无处问黄芽。
幻世如泡影,浮生抵眼花。唯将绿醅酒,且替紫河车。
命服虽同黄纸上,官班不共紫垣前。青衫脱早差三日,
白发生迟校九年。曩者定交非势利,老来同病是诗篇。
终身拟作卧云伴,逐月须收烧药钱。五品足为婚嫁主,
绯袍著了好归田。
一瓮香醪新插刍,双鬟小妓薄能讴。管弦渐好新教得,
罗绮虽贫免外求。世上贪忙不觉苦,人间除醉即须愁。
不知此事君知否,君若知时从我游。
清泠玉韵两三章,落箔银钩七八行。心逐报书悬雁足,
梦寻来路绕羊肠。水南地空多明月,山北天寒足早霜。
最恨泼醅新熟酒,迎冬不得共君尝。
口厌含香握厌兰,紫微青琐举头看。忽惊鬓后苍浪发,
未得心中本分官。夜酌满容花色暖,秋吟切骨玉声寒。
承明长短君应入,莫忆家江七里滩。
平生所心爱,爱火兼怜雪。火是腊天春,雪为阴夜月。
鹅毛纷正堕,兽炭敲初折。盈尺白盐寒,满炉红玉热。
稍宜杯酌动,渐引笙歌发。但识欢来由,不知醉时节。
银盘堆柳絮,罗袖抟琼屑。共愁明日销,便作经年别。