飞沙竟日少光辉,浪急风高月色微。
为忆含桃催物候,尚淹行李未春归。
吴歌独自弹长铗,楚制堪怜著短衣。
来往常经郑家口,当时同伴共来稀。
水畜非昔种,火鱼自新肇。仅以数寸奇,忽见五色皦。
勺水停渊澄,方池恣回绕。春雨生绿萍,秋风梦红蓼。
真于盆盎中,独觉江湖淼。每看银鬣起,时睹宝尾掉。
濡沫蹄涔宽,吞舟坳堂小。少年共咄叱,穷日相戏嬲。
饲虫疲僰童,汲泉困王媪。海上家尽然,吴中时仿效。
谁思闻鹤唳,直比象龙扰。此物多变幻,为状异昏晓。
鲜妍骇羽化,憔悴怅色皫。物理呈怪象,天宇信奔鸟。
何者为妖祥,何者为吉兆?天子今万年,皇图日绵绍。
沧海竟清晏,小夷悉刳剿。周山进白鹿,霜毛何皎皎。
会当长此鱼,贡之跃灵沼。
奇卉来异境,粲粲敷红英。芳姿受命独,奚假桃竹名。
昔来此花前,时闻步屧声。今日花自好,兹人已远行。
无与共幽赏,长年锁空庭。昨来一启户,叹息泪纵横。
山茶孕奇质,绿叶凝深浓。往往开红花,偏在白雪中。
虽具富贵姿,而非妖冶容。岁寒无后凋,亦自当春风。
吾将定花品,以此拟三公。梅君特而洁,乃与夷叔同。
汗漫恣容与,寥廓任徜徉。小搆非广厦,幽栖获便房。
图书委鱼蠹,庭砌杂兰芳。境寂群动息,神怡独寐长。
栩栩意象适,遽遽物化忘。于此观世俗,迫隘非吾乡。
玉玺谬通汉,金瓯会圮梁。窃带固云扰,衔发亦以忙。
瞡瞡容自嵬,喋喋冠何当!恍如乘叆叇,泠然御清凉。
钧天聆广乐,玄都闻妙香。缪昔骋骏往,简后书史藏。
终惭在三季,未可儗九皇。
王生思妙道,独居自相羊。乃以清梦语,揭之在幽房。
处世实大梦,于梦差为长。扰扰无时清,真精且沦亡。
孰能寡嗜欲,引之大觉乡。鲁侯一何愚,欲往忧无梁。
太清日渊澄,中有生者忙。吾闻接舆言,斯岂大无当!
古之得道者,夏能造冰凉。西方有圣人,清净闻身香。
飞龙游上天,至冬乃伏藏。谁知疑黄泉,可以登大皇。
唯易有太素,太素质之始。白贲垂皇象,彤车资帝理。
大飨尚玄尊,大路素帱尔。伊尹言素王,后代滋文轨。
素冠时所庶,素衣时所喜。素鞸心蕴结,素丝国风美。
五入为五色,以是悲墨子。素功日以饰,素封日以侈;
素位日以逾,素质日以毁;素悃日以诈,素道日以靡;
素餐日以滥,素节日以委;素书日以憯,素问人日死。
流俗相纠错,纷纷竞齐紫。庄子胶朱目,周鼎攦垂指。
救僿莫如忠,世变讵能止?东海扬素波,中林潜素士。
吾其甘素饭,自可崇素履。素抱何足言,素心但如此。
因爱素庵人,作诗扬素旨。
少小慕节义,沟壑诚所安。檃括游燕都,侯王不可干。
甘从渭滨叟,垂老尚投竿。于世无一能,性颇好词翰。
王子钦姊节,兴言涕汍澜。两髦尚如见,廿年骨已寒。
丐余书贞石,庶几垂不刊。吾书复自读,亦能清肺肝。
一扫齐、梁习,谅可追孟、韩。
君侯粤中产,羽林忠孝门。曾为三辅吏,遗爱至今存。
昨岁来守州,芳名益腾骞。自从海水飞,蛮舟翳朝暾。
吴、会日创残,江海多军屯。大兵仍凶年,凋瘵不可论。
君侯勤抚字,百里载仁恩。自古设官职,事事有本原。
所以置守令,无非惠元元。兹任良匪轻,天子之选抡。
何以不奉天,斩伐蹶其根?粲粲元道州,名与南岳尊。
追呼尚不忍,千载闻此言。哀哉诛求尽,恸哭满江村。
作诗代民谣,庶以达周爰。
青阳降江水,万灵朝汉东。先皇昔南狩,乐饮庆善官。
父老拜赐复,歌儿如沛中。忽忽二十载,百姓号胡弓。
奈何长陵令,犹告杼柚空。袁侯忠孝姿,为吏称明公。
当宁选良牧,玺书特褒祟。行为解苛娆,恺悌扬仁风。
千年护陵寝,远与丰、镐同。