庭下晓来霜,菰顿芭蕉折。
络石瘦菖莆,独抱青青节。
弄巧拙逾甚,合欢愁转多。
擘金盟似海,搔王泪成河。
天运真旋磨,人生特掷梭。
身闲凉月好,且与醉无何。
展开阅读全文
古人轻国重一士,士皆大吕黄锺器。
道於天运主消长,身为民生管荣悴。
五羊老仙用心古,清不受尘如止水。
一肩直欲荷斯文,两眼从前识英伟。
欢然得士如得金,甚矣爱贤犹爱已。
高山流水甫点头,急电惊雷即烧尾。
天南天西各一握,未见名流早倾意。
声光蔚起摩日月,气类相求如鉴燧。
春风娅姹吹笔端,毛嫱西施无粉腻。
咄哉婢子磨青铜,双颊晞红欠才思。
珊瑚琢钩珠结网,锦署玉堂相望咫。
崔群美庄居第一,推毂好言良有味。
乐莫乐乎遇合新,忧莫忧乎轇轕始。
拄撑大厦必众木,扶植太平须善类。
君不见黄河以北函关东,无数赤子号悲风。
水碧衫裙透骨鲜,飘摇机杼夜凉边。
隔林恐有人闻得,报县来拘土产钱。
寥阳殿古琼关启,祗树园深宝盖张。
长啸一声空响答,只疑惊起橘中商。
引却东风觱栗声,竹舆如半作春行。
山中祗怪天能窄,栈外方知地本平。
黔袂炼{上艹下都}斜屋小,黄缨淘矿乱砂明。
终年一饱难如许,愧尔炉熏管送迎。
经始西风八月秋,桃花春涨已无忧。
横飞洛道虚空度,直放银河自在流。
倚岸斜看疑是洞,循坡稳上认为楼。
遍物吴蜀今才识,却笑浮桥谩造舟。
题遍慈恩最上层,青云涂辙几人升。
一经秋雨禾方穟,未到春风海亦冰。
闹裹功名多目论,淡中气味独心朋。
苍苔不扫芙蓉老,有客敲门自出应。
凤凰知细德,瓯鸟识机心。
物理固知此,世情非特今。
足缨清与浊,厉揭浅知深。
觉破从前梦,长歌月满襟。
舍车不涉猢狲愁,行舟未过虾蟆培。
咸池乐部十二锺,六丁挈置巫山背。
鳌头赑屃方壶裂,鲸腹膨脝海门碎。
凿开混沌尸者谁,事逐浮云堕茫昧。