饱饭茶瓯罢,闲观万物情。
狗加狮立号,猫冒虎为名。
故沼慈姑王,新畦腐婢荣。
蝉从何许变,忽送出林声。
佳笋如佳人,柔哲饱风致。
佳醑如佳士,醇明负骨气。
此笋配此醑,可爱不可醉。
得醉岂不好,醉恐不知味。
蔚如王谢家,文雅将富贵。
露径风篱取次芳,朝荣暮悴付流光。
一秋朵朵红相续,比着人情大段长。
展开阅读全文
草色半有无,梅花间开落。
还家正自好,奈此抱离索。
送君一程归,别我数里隔。
空非爱杂黍,前例无此客。
大儿长如竹,小儿秀如柳。
迎爷拜新年,含髭白八九。
客裹有底忙,申旦不成梦。
远归胜新昏,还君春睡重。
种德黄芽鼎,陶心碧玉壶。
多交天下士,几唤竹间厨。
秋雨凉催读,春风醉索扶。
忽成观化去,冷落辋川图。
粲粲金钱映玉簪,荣华能得几光阴。
季伦歌妓春申客,零落秋风没处寻。
田夫野老布长衫,郊外相逢与共谭,
一把年会将望六,九分春色又过三。
竹鸡绝叫茶生笋,梅子微酸酒熟蓝。
流转风光无间断,此身元与化功参。
展开阅读全文
月行郁罗天,终古同此轮。
死魄复生魄。一点存者神。
我来万山底,举眼无似人。
惟月独知我,寂历常相亲。
而我亦知月,爱其日日新。
今夕自今夕,不踏昨夜陈。
凉边蔗境佳,静裹大羹真。
却书对月坐,扫空翳根尘。
终纬无寸丝,轧轧夜同晨。
路晞胡不归,貂裘弊苏秦。
留滞周南命使然,莫疑上水逆风舡。
乡心故故随人后,客月依依堕我前。
半夜索樽同决计,五更回柂不成眠。
笋舆吹面新凉入,须信封姨正自贤。