埋盆作沼野人家,数斛山泉拍两涯。
人立晚风凉似水,荷浮香气胜於花。
蛙声恰恰宜飞雨,鹜影依依欠落霞。
齐物逍遥无大小,不须烦恼发生丫。
冻雪晴边白柄镵,浴泥扶出锦绷衫。
定知王谢家苗裔,风味生来便不凡。
风标劲似聂政姊,笔力健如曹大家。
此手始能为此竹,对渠枯森老槎牙。
山椒飞派落寒立,斗水曾收第一功。
万马铁衣行夜雪,六虬银甲动秋风。
分甘晚到玉川子,知味早输桑苧翁。
手弄潺湲坐盘石,苍凉新月上孤桐。
环蜀多宜柏,回龙独见松。
似惊前辈落,忽与故人逢。
水石清高骨,风霜老退容。
更须坚晚节,莫洿大夫封。
破坏憨僧衲,凹欹漫叟洼。
吐气头缩蜃,淡月口呿蟆。
宫{左女右监}愁难捧,堂胥怒可挝。
莫贪濡笔利,浪草侍中麻。
展开阅读全文
修髯危肩老仙人,布袍革带乌靴巾。
胸中不着半点尘,天地万象肧腪春。
扇者橘,书者栗,
瓢者术,韁而掣者葛,
笠而鞭者拙。中间厖然大者雪,
从我两髯三髧一蹩躠。驴何钝,
奴何痴,前掣后鞭趣使驰。
麾鞭愈急行愈迟,掣韁欲断人驴疲。
但见尻秃秃,蹄局局,
欲坠不坠止鸣木。本无伎俩能喷玉,
正可吞声春草绿。先生御气存其神,
下驴步行意更真。从渠蹇材拗莫驯,
超然目送八极辔凤骖麒麟。
我虽不饱尚二簋,人则何辜无一襦。
官侬早下减租笔,天下可肥身宁臞。
条风从东来,习习振枯槁,
美人倚窗闺,别思忽已早。
昔为连理枝,今为断肠草。
鸡号天五更,发白不待老。
柳色黄黄草色微,一川新渌两红衣。
老天也信还家好,淡日柔风送客归。