径白云明白似雪,满山红叶艳於花。
过溪买酒等闲事,只恐客来非当家。
展开阅读全文
出郭暄欲暑,涉林清自秋。
步随目力高,身与山气浮。
飞来辛夷花,拾得莲叶舟。
一声提壶庐。四顾丛薄幽。
诘屈九曲屏,突兀十二楼。
泉流涧级峻,云起峰阴稠。
左摩紫髯兕,右拂苍鳞虬。
牵衣憩更好,拥策登三休。
上呼笙箫侣,下瞰锦绣州。
豁落不平事,消融无涯忧。
太极浩初判,此山郁相缪。
几人记曾来,老苔蚀琱锼。
玲珑听我歌,歌彻玲珑愁。
有酒且湑我,羲娥雪人头。
无雨又无日,此行天相之。
荒园遗木老,古隧得峰奇。
霜晚蔬犹剑,风温茗已旗。
行厨何用许,胜处可忘饥。
却扫尽阴永,意行溪上汀。
鬓华年减黑,草晕日添青。
鱼舞新磨镜,鸥飞小画屏,
梨花寒食近,谁与管飘零。
两峰高峙玉,五亩秀含滋,
细柳未眠种,修篁方醉移。
雨将云出谷,水引月归池。
动静天机密,何人共一卮。
小窗无欠亦无余,一榻翛然雪透肤。
收拾故书藏恰好,怕人写入凤山图。
琉璃庭釦水晶栏,宝树婆娑玉斧闲。
只恐姮娥嫌冷落,却随飞月下人间。
溪流转处两三家,落落疏林浅浅沙。
可是小春风物早,檐头一束杜鹃花。
铨省承新渥,词垣访旧阴。
颓波回万折,断岸立千寻。
祗谓人犹已,那思昔异今。
时清犹愤死,天地是知心。
笔力强於二石弓,文场早合擅元戎。
东西涂抹未为老,左右图书那得穷。
三日窥牛酬壮志,十年到凤策奇功。
更须传取长生诀,蜜炬高烧不受风。