老色苍苍耳向聋,秋声欺得白头翁。
已甘草诏元无分,只苦耽诗久欠功。
引兴从容风月足,放怀浪宕水云空。
雨余凉意生庭户,夜半天河鹊信通。
猿臂老不侯,鸢肩腾上速。
娄罗千丈长,不博一寸福。
坐穷无过客,失喜得吾侪。材逸类淮海,诗清如简斋。
山明知玉气,水涸见霜涯。期子进此道,为亲生好怀。
同是郾城客,对床如弟兄。秋风双鬓改,落日寸心明。
终古方书在,随时局面更。公馀经济学,讲贯不嫌精。
耐翁流庆遍仍来,随处蒸尝荐笋苔。
但认白云飞一点,便胜黄犊牛走千回。
屋山早露柤梨熟,墓道秋风菊桂开。
父子相从归展省,岂无野水为添杯。
忍饥觅句孟东野,守叔草玄杨子云。
囊有遗收无与读,两家恨不早逢君。
展开阅读全文
造化有真机,寒暑不停轴。
秋风促络纬,春雨鸣播谷。
一气臂屈伸,万事手翻覆。
得牛或贻灾,失马讵非福。
七侯梁冀诛,三妹国忠族。
鼎贵正酣豢,旁窥已鱼肉。
自古圣贤徒,不耻贫贱辱。
忠信以为宝,岂弟而干禄。
但信命行藏,不计得迟速。
泰极必有否,剥烂乃为复。
一理无间断,九卦要精熟。
梦起独忘言,窗前数丛菊。
斂卷惊嗟语幻咙,搔头危坐对明缸。
梧桐细语秋传信,络纬长鸣月上窗。
浊酒不多双耳热。妙香无尽寸心降。
家山未得平安报,飞梦东归拜老庞。
展开阅读全文
苕霅趍太湖,地少天宇宽。
高低宝楼阁,盛之水晶盘。
中有读书庐,八窗頫晴澜。
衡弁俨相望,不受湖光吞。
彼美金玉人,伊吾斗阑干。
骑鲸渺何许,衰柳风露寒。
闯巢搏黍待晨饷,投岸舂锄寻暮栖。
总是心为形所役,搔头独立渡桥西。