红嫣翠湿平阳里,轳辘游车汛流水。
苍头拥骑知谓谁,草草人家寄生子。
君王神武重边功,不爱稼华胜桃李。
青鸾扶下五云车,颠倒衣裳冠荐履。
赏功未了说和亲,又堕蛾眉芳梦裹。
平章三十六宫春,遣似天骄买驩喜。
朔风吹雪胡马嘶,猎归月淡龙城西。
重旃穹窿压斗帐,泛盎快揽金留犁。
细调弦索为郎鼓,手未推却眉先低。
林深人静孤啄木,春尽树暗双黄鹂。
大居次吹梅花老,小居次舞杨花迷。
屠牙勃窣起为寿,一粲相对酣如泥。
子卿海上亦良苦,牧羝未乳儿先乳。
信道天涯共此情,谁谓姬姜必齐鲁。
妾身不为汉婕妤,下嫁犹获当单于。
从来蕃汉等昆弟,得婿渠不如家奴。
君不见冢象庐山谁比数,青冢名传千万古。
鸡鸣而起一般时,舜蹠殊途觉与迷。此理天无分厚薄,乃心人自眩东西。
柴门风雨榴花老,草巷烟霏燕子低。玉汝有书来万里,圣贤不泰不栖栖。
木奴夭矫二十里,大似盘龙趋桂林。中人薄暑遽如许,觅树依凉无好阴。
响泉一派落天风,人在浮云柳絮中。
亭午柴关犹未启,碧玲珑底拒霜红。
公家老博望,手斲扶桑根。
骑之泛溟渤,飘然泝昆仑。
直到析木津,细问黄河源。
玉绳澹碧落,机杼闲天孙。
北斗可用挹,槎腹洼为樽。
独携天一水,从乾纳诸坤。
梧桐九秋影,苔藓千年痕。
媪神发深閟,泉冽槎犹存。
尔泉以亨字,是亨本於元。
世人重通塞,祗就利处论。
习坎维心亨,中有真肧腪。
木上有水井,何尝以亨言。
泉於性中汲,画向象外吞。
安得跨黄鹄,往款君平门。
提壶劝饮元无秫,促织催机未有丝。
叶底蝉蟟尤更苦,吸风饮露伴入饥。
浴罢气体和,坐睡便胡床。
首欹如汲瓶,数俯辄一昂。
瞢腾复瞢腾,慾泯想亦忘。
乾坤孰高下,今古谁兴亡。
矍然瞠两眼,疏窗半斜阳。
窗相樱桃花,无风自吹香。
柳亚溪桥几换条,鬓根添得雪飘萧。
清臞自信堪骑鹤,最喜无钱绊住腰。
玉版横陈醉眼边,尚馀金鸭水沉烟。客窗寂寂那消得,祗有南丰一瓣缘。
大渡画河馀玉斧,祁山破贼只纶巾。圣贤深意谁能会,满径桃梅又着人。