野虞雉为媒,谷谷雌召雄。
阴机发翳绿,碎迸锦缬红。
耳目诱於物,颠倒不有躬。
窒慾当如泽,涵渟清镜空。
小儿握固骨何弱,稚子着绷肌尚寒。
岂不爱渠风味好,只应催我鬓毛残。
旧脱败蓑乱,新添华节高。
肃容春尚静,侠气夏方豪。
黄孕子鱼腹,青披孔雀尻。
丰撞知可制,雷动景锺号。
淅沥松厅夜,空山一样声。
冰霜元自劲,水月更添清。
衾薄难留梦,窗虚易得明。
庭乌催奏墨,未晓已先鸣。
风雨残春晚作晴,宝山深静勃鸠鸣。
云收翠戟龙文润,日透金铺兽面明。
蚕出火时桑正沃,秧抽颖处麦还成。
在开列圣孙谋远,流福人间酿太平。
宝锁轰霄启玉晨,风恬雪霁净先尘。
东皇太一紫坛晓,世界大千青陆春。
藜杖流光环佩集,鏠旗斂影豆笾陈。
乐歌须仗甘泉笔,斧藻天家泰道新。
倚天翠壁夹黄流,伛偻哎哑挽上舟。
今古英雄愁绝处,夕阳筹笔驿东头。
水府燃犀处,扶桑浴日时。
能观雷复地,始信坎生离。
净垢元无着,温凉祗自知。
骊山殷鉴在,莫受阿环缁。
展开阅读全文
阿姉云鬒融翠翘,主翁缟发明金貂。
军功告身博一粲,嬖奴铜绶华臀腰。
有民有社桔柏渚,腥风怪电腾炎熛。
望青采木起生庙,奴主分席城狐骄。
延年国钊女宠,无此土木丹青妖。
居人侧目路人指,把炬睥睨桓宫焦。
维唐益昌有循吏,身代挽繂宽科徭。
婆娑棠芾满江浒,不与霜后菰蒲凋。
邦人扣县合词请,撤彼袝此安群嚣。
青袍角带俨如在,云车风马手可招。
前荣得寝曼且硕,庭容百骑鸣簴箫。
龟蛇琢铺閟烟燎,卫卒拔剑垂彤弨。
去思香火几百祀,丛庐风雨寒萧萧。
眼前突兀忽见此,天实假手金屋娇。
吁嗟势来不足恃,秋云变灭春冰消。
桐乡蒸尝麟阁画,未省随手遭人祧。
君不见江原清献楠,新繁卫公柏,
苍榦合抱干云霄。万牛拽倒斫庙柱,
售谀荐佞喘猲獢。只今还有楮钱肯向荒庭烧。
秦关老月几亏盈,长照诗人白发明。
一死一生沤起灭,未应於此见交情。