出海梅未花,过岭青着枝。
解装书满床,自裹应门儿。
独乐非不好,民瘼将畴医。
诏来不俟驾,世事犹可为。
杨州倾城出,作远事追送。
诸生更依依,瘦马踏朝冻。
冥鸿去何许,水落霜宇空。
鬓短心绪长,危樯曳清梦。
展开阅读全文
嘉定甲戌冬,扫门古杨州。
一见握手欢,飞黄厄盐辀。
士忧不闻道,勿以穷故忧。
为圣为贤人,所贵天爵修。
万卷我有庄,子肯从我游。
良农不辍耕,嘉丛终有秋。
动心得曾益,雪案三年留。
一朝推使出,西风着兜牟。
莽苍淮月冷,低迷汴云愁。
正抱虎兕寝,孰脱鹰隼鞲。
越在岁执徐,公来殿西头。
廷臣择自从,唤起骖玉虬。
暑发采石矶,寒登筹边楼。
孤灯语中夕,民瘼何当瘳。
明年护全蜀,后车旅枚邹。
熟聆老规模,剑须铸知收。
中间畀一麾,牢关控西涪。
相望几何驿,时许闻成谋。
积诚泮群疑,实践激众媮。
风涛澎湃中,竟济师德舟。
主人永终誉,客亦地穷休。
见谓汾阳门,走卒皆王侯。
骑火明桃林,诏催告辰犹。
仍挈旧司马,入詹翠云裘。
裹江水齐稳,一叶随沙鸥。
道重富贵轻,目光送罗浮。
竿头要猛进。壶尾毋流投。
此意造物知,筮得素履幽。
十年甘苦客,从我宜如由。
可归犹未归,魂断杨花洲。
六经孔孟学,其用学伊周。
天方昌斯文,敢告司鼎篝。
访落方勤止,而翁苦掉头。
立几遗世独,行盍为王留。
日月驰双毂,乾坤寄一舟。
勿缘归计得,忘却纬边忧。
买我归吴棹,扬君泝蜀旃。
虽为万里别,端有一家缘。
腊雪添新涨,春风减旧绵。
江山随处好,横槊小留连。
太平宰相范尧夫,曾驾西州使者车。
雅操清规公更游,委蛇退食一编书。
淮头蜀口几虺聩,百战山川入眼来。
行伍姓名浑历历,定知水镜不遗材。
急符唤出雅州丁,刀染红巾血雨腥。
定蜀论功谁第一,茗山合着后溪铭。
走卒儿童口是碑,百年几见好监司。
浣花镜月经行处,草木江山亦去思。
嘉州过尽又涪州,到处须判十日留。
汲媪畲翁遮道拜,东风未定莫行舟。