天畔巍巍吊古台,征衣遥望拂尘埃。荒榛合沓山间路,颓壁阴森雨后苔。
悴貌入来方暂拜,名心相对已潜灰。前途西望寒云起,牢落秋风首重回。
冠冕南都丽,文章北斗悬。太邱光史册,东武轶陶甄。
帜拔巍科早,风移太邑传。彤廷隆誉洽,瀛郡德星连。
抚字劳丰歉,恩膏匝陌阡。珠光辉合浦,麦颖秀旻天。
邵杜声华著,龚黄事业肩。腐儒依绛帐,旧物有青毡。
蠹饱神仙字,炊荒苜蓿田。徒闻三绝誉,深愧两斋贤。
雪酿梅花白,春归柳絮妍。觞称腊去后,筵敞月来先。
覆冒承殊渥,输忱鲜滴涓。叨陪群属末,泥首祝遐年。
天地储精辉,日月合其明。纲常得朋友,讵不贵洁清。
砥砺质前代,万古同一情。所愧无曲折,迂气多径行。
亦知非人事,枉己违素营。中孚苟不窒,相与无虚生。
谁识根尘净,今能得自然。鸟啼山月上,门掩谷云前。
漉酒閒中课,敲诗醉后禅。远公高卧处,翘首但苍烟。
春云作灵雨,沾洒成膏泽。琰琬得善价,声光日烜赫。
良材不隐世,君实任此责。枳棘暂栖鸾,翀飞在晨夕。
况当明良会,朝廷正侧席。努力崇明德,功业垂金石。
腐朽不足称,臃肿背绳尺。永为盛世褫,时亦还自惜。
用舍虽殊途,持身贵自择。去去从此辞,相期在贤哲。
秋宵万籁清,天地归真静。一灯对古人,默默自深省。
摊书坐南窗,虚室绝尘想。风过壁琴鸣,铿然流细响。
秋深景物尽萧条,此日登临兴岂豪。风捲黄沙连野阔,鹰抟紫塞振云高。
闭门不落儒生帽,怀土愁沾客子袍。独对茱萸频自酌,醉横孤剑读离骚。
万里涂膏筑怨年,讵知二世祚随迁。界分天地华夷限,计并山河日月绵。
堠吏千秋仍守钥,戍兵此日正防边。风尘寂寞驱车入,望里閒愁起暮烟。
来此夫何事,淹留起暮愁。江山邻故国,风雨滞行舟。
白发心多感,他乡月易秋。望云挥老泪,魂梦越江游。