过岭几千里,孤城近海涯。地温饶瘴毒,民恶半蛮家。
并日初开市,非春亦有花。知君望星斗,西北认京华。
楚水几时绿,归鸿前后闻。江湖久漂泊,南北忍辛勤。
意气融融日,声音漠漠云。青冥易凌厉,况复未离群。
除日令休吏,官曹停簿按。深居念驰光,忽忽自兴叹。
七十称寿翁,我今已过半。时命岂不知,胡为此羁宦。
况兹山野性,放荡破崖岸。应接人事间,何时无谤讪。
屡诵小雅章,惧为朋友怨。忽传故人书,远道情不问。
上言久别离,下有加餐饭。赠我新诗谣,金碧光凌乱。
鹓鸾不铩翮,龙虎谢鞿绊。乃知鞲上鹰,不及蒿下鴳。
往事那复追,来今犹可谏。终当颍水滨,躬耕为尔伴。
治狱馀阴德,哀矜出片言。千金无重比,驷马见高门。
星落林乌暝,愁悲薤露喧。江风伤远目,楚些一招魂。
自有林亭不种花,总将春色寄邻家。桃红梅白须寻得,暮去朝来不算赊。
君居众人里,有如珠玉然。世疑假浑沌,我识真神仙。
独抱潇洒意,不为势利牵。少留衡门下,谈笑忘吾年。
何兹水乡士,尚复穿池居。宁知湖上龙,不是渊中鱼。
漪澜杳无际,绿净望有馀。寂寞垂竿叟,啸歌方岁除。
先生隐君子,暮齿寄山林。苍鹤齐筋力,清泉漱语音。
衣冠犹似俗,心事独非今。归去峨嵋路,千峰何处寻。
住处必松竹,经年长自閒。青苔仍有径,乱石更成山。
饮水却馀乐,荷锄谁愧颜。悠然谢车马,听客到门还。
微云兴缥缈,疏雨过森阴。润积衣裳腻,凉生户牖深。
尘埃聊洗眼,宇宙快开襟。寂寞城闉暮,归飞见水禽。