红颜辞巩洛,白首入轘辕。乘春行故里,徐步采芳荪。
径毁悲求仲,林残忆巨源。见桐犹识井,看柳尚知门。
花落空难遍,莺啼静易諠。无人访语默,何处叙寒温。
百年独如此,伤心岂复论。
德阳穿洛水,伊阙迩河桥。仙舟李膺棹,小马王戎镳。
杏堂歌吹合,槐路风尘饶。绿珠含泪舞,孙秀彊相邀。
客子叹途穷,此别异西东。关山嗟坠叶,歧路悯征蓬。
别鹤声声远,愁云处处同。
三春别帝乡,五月度羊肠。本畏车轮折,翻嗟马骨伤。
惊风起朔雁,落照尽胡桑。关山定何许,徒御惨悲凉。
归凫沸卉同,乱下芳塘中。出没时衔藻,飞鸣忽飏风。
浮深或不息,戏广若乘空。春鹦徒有赋,还笑在金笼。
三五兔辉成,浮阴冷复轻。只轮非战反,团扇少歌声。
云前来往色,水上动摇明。况复高楼照,何嗟揽不盈。
蜘蛛作丝满帐中,芳草结叶当行路。红脸脉脉一生啼,黄鸟飞飞有时度。
故人虽故昔经新,新人虽新复应故。
元枵命巧,仲吕呈祥。金䥴石汉,铜铸丹阳。价珍负局,影丽高堂。
图星拟盖,写卦随方。明齐水止,照与天长。增辉兔苑,永侍龙光。
上林开宴留连。
陇头万里外,天崖四面绝。人将蓬共转,水与啼俱咽。
惊湍自涌沸,古树多摧折。传闻博望侯,苦辛提汉节。