暮云春树意俱閒,鹤上瑶笙去不还。梦觉屋梁残月曙,半帘空翠米家山。
汉阴丈人心不羁,生小灌园无是非。宁辞白发常抱瓮,大笑傍人皆用机。
吾观夫子偏同调,未肯逢时发哂笑。五十仍无簪冕荣,半生独得丘园妙。
君家累叶尚高节,太华三峰见秋月。仙都白首卧松云,官署清风洒兰雪。
霜露凄凄薄故林,几回风木感情深。疏灯细雨怀亲梦,白石清池养道心。
药栏花径青山下,若比平泉更潇洒。清斋时对去官人,习静长留采芳者。
涧水世事日灌园,浮云世事不须论。从教纨绮轻荷叶,不分膻腥薄菜根。
有时兀坐榕阴里,悠悠目送孤鸿起。向人不饮少陵杯,开口常轻马迁史。
燕綵堂深日日春,来清堂上好娱宾。嗟予江海流离客,愧尔林泉淡荡人。
野棘荒原日又残,萧条孤影夜栖寒。如今已遂连枝好,又恐分飞在急难。
稽峰閒望赤城标,霞气苍茫水雾消。独树过江吴地尽,断云归海楚山遥。
空林木叶惊秋雨,极浦鸿声带晚潮。相约买舟寻贺老,知君终事霍嫖姚。
海子桥边卸马鞍,燕山秋草色漫漫。百年王气和烟散,往事空从画里看。
忆昔开元日,繁华御里看。玉环天上去,无复到长安。
香沁琼浆冷,红垂火剂团。九重思玉食,驰贡未应难。
官路宫墙野水滨,空香何处更宜人。相思莫听桓伊管,吹落寒城五夜春。
静夜月微明,翛然万籁清。山禽忽飞起,偏傍竹林鸣。
佳君本是林泉客,花屿闲居乐虚白。几年画里识君心,此日尊前见颜色。
兴来为写辋川图,烟光潭影相模糊。不羡南宫称小米,更从物外惊方壶。
看君精艺有如此,何乃郁郁栖穷途。悠悠世事东流水,欲向何门曳珠履。
梁苑歌钟久不闻,信陵宾客徒为尔。白云望望频回首,说道家林别来久。
斗酒临岐且尽欢,殷勤更问重来不。
宛马萧萧鸣北风,时平闲却射雕弓。千家山郭潮声里,几曲营门柳影中。
道满旌麾严虎帐,庙喧箫鼓祀龙宫。玉门定远遥堪羡,白首为儒感慨同。