香台迢递隐中峰,巾舄行寻避世踪。胜槩独将孤鸟狎,幽期还与野僧逢。
薜萝洞口云沾袖,踯躅溪边雨翳钟。回首下方尘土近,落花芳草思重重。
逢君江上草萋萋,久客将归路欲迷。日暮孤舟空荡漾,天涯斗酒又分携。
青枫孤屿潮声小,积雨芳洲蔗叶齐。亲爱重逢更何日,野云流水隔东西。
北风海上来,落日草根白。长啸登高丘,远望无诸国。
剑水东流霸气寒,台江千树叶声乾。英雄去后遗弓剑,蔓草芳陵那忍看。
我家正在平台北,十载迷魂归不得。几度逢人问故林,碧池细柳今萧索。
少年任侠无所忧,奋身欲向铜龙楼。长安春物忽相弃,终南灞水空悠悠。
青云迢递谁将引,况乃摧残更多病。绿发从教变雪霜,丹心未必随灰烬。
陈君倜傥无世情,读书千卷尚逃名。一门兄弟俱才俊,百岁严君更老成。
感君意气空流俗,贫贱相看情转熟。客舍迎霜已赠衣,山储累月常分粟。
风雨凄凄四月天,孤村芳馆度流年。未投定远佣书笔,羞逐君平卖卜钱。
爨突曙烟新,蚕房绝四邻。相逢江上路,且醉瓮头春。
稚子摘红叶,家人烹紫鳞。感君情独厚,应不笑家贫。
朝来空馆思依依,回首关河一叶飞。沧海断鸿看又到,故山明月几时归。
萧条短发临青镜,飒沓秋风度客衣。唯有沧州知己在,未应尊酒顿相违。
天南望帝畿,迢递入铨闱。作县三年别,趋朝几日归。
楚江帆漠漠,淮岸马騑騑。想是龙池上,香名是尔稀。
海上迢迢江水东,江心绝巘青芙蓉。横空积霭几千丈,绿萝袅袅花濛濛。
深沈玉镜浮仙岛,黛色青青不堪扫。芳草矶头望欲流,夕阳渡口看还好。
翠壁红泉高际天,閒云古木相连延。岚烟瀑雨猿声里,僧舍人家鸟道边。
仙舟江上何潇洒,此地那能驻君马。思尔青云得意时,莫忘幽期绿萝下。
山人在山心自閒,偶逐无心云出山。云飞飘飘落江海,忽讶山人何得还。
山人旧是霜台吏,曾与绣衣掌书记。八州郎吏揖清芬,三尺儿童识名字。
万事人间转眼非,山人大笑拂衣归。昔时猿鹤今无恙,别后杉松又几围。
林泉未胜功名好,羡君忘机一何早。每因京使买琴弦,屡向词人借诗藁。
兴来蹑履到僧家,竹里焚香白日斜。合屿壶山落天镜,五峰百丈横秋霞。
我昔逃禅此山里,日坐灵花咽潭水。夜半龙鸣万籁声,四五沙门忽惊起。
几年奔走愧尘颜,欲借金梯复再攀。愿留十日与君饮,醉倒白云秋半间。
武夷山水好,潭影空禅心。挂袖云生石,翻经月照林。
履行随竹静,钵洗向泉深。九江仙源里,惟闻钟磬音。
城郭纷纷静者稀,野云多恋定僧衣。依微乍入灵花去,潇散仍随法雨飞。
心寄虚空忘色相,身将生灭悟禅机。世人未识孤寒意,遥听经声礼翠微。