春闱战胜得名香,锦袍白马尚书郎。景星流辉焕霄汉,鸣凤展翼翔朝阳。
承恩出入蓬莱殿,天子殷勤寄方面。七闽父老候幨帷,八郡诸侯拜车传。
无诸旧国古雄都,更喜明公遂剖符。千寻泰华悬秋月,一片清冰烱玉壶。
忆从西笑离乡陌,雁荡天台梦中碧。恋国常思沥寸忠,匡时每欲陈三策。
三年报政出闽藩,千里趋朝觐至尊。好留召伯甘棠惠,应沐周王湛露恩。
结实重番小更繁,中原无地可移根。自从鼎鼐调和去,姜桂纷纷不共论。
客里凄凉欲暮愁,忽逢佳节倍离忧。西风白发惭乌帽,旅舍新寒忆敝裘。
千里故人同落叶,十年归梦隔沧洲。别来记得家林赏,黄菊花时醉不休。
正月孤帆别远津,秋风林下忽沾巾。他乡久住愁双鬓,故国遥看隔几尘。
江海又逢初下叶,关河同是未归人。坐来更忆东山赏,共对閒僧话夙因。
清朝戚畹尚风流,簪佩林泉结胜游。转首西园摇落后,大梁佳气也成秋。
天上欢娱蹴画毬,太平应得侍宸游。龙姿已是黄袍贵,何事军中乐未休。
大梁公子写沧洲,几百年中墨尚留。芳草秪疑韦曲社,青山多是洛阳秋。
天边积霭鸿初断,浦口微霜叶尽流。遥想繁华何事业,汴河东去更悠悠。
谷口离歌动行箧,马首西风卷残叶。芹水今看释菜严,棘闱旧睹穿杨捷。
东嘉形胜古名州,雁荡峰回浙水秋。驿馆莫投菰米饭,山城寒过木绵裘。
广文官舍江天里,官暇弹弦聊隐几。抱膝休歌梁父吟,传经且授毛苌义。
权门要路四时春,念尔官卑禄更贫。闻道此乡多大布,不须遥寄到樵人。
寂历青山静赏机,野情那似宦情微。抱琴欲渡湘江去,云暗苍梧雨欲飞。
中夜饮,朱颜酡,郁金美酒金叵罗。扬眉吐气为君醉,相逢不饮当奈何。
思君隔长河,会少离别多。剧欢继银烛,婉娈出青娥。
江讴越吹空浩荡,郢中白雪扬清歌。春风无情吹桃李,昨日花开今结子。
贵贱悠悠何足论,古来万事东流水。邙山之坟半无主,马鬣蓬科动离黍。
铜雀歌钟散晚烟,茂林松柏凋寒雨。酒阑莫唱丁都护,空使哀情慨今古。
青镜频看发渐稀,黄金一去交难固。少年心事谁共知,结交误结轻薄儿。
一朝贫贱忍相弃,岂惜浮沈应有时。楼头杨柳垂青丝,楼上与君伤别离。
伤别离,长相思。水流花谢两相失,雨散星离从此时。
明朝更越千万山,再歌一曲行路难。行路难,摧心肝。