送君南浦饮离觞,官柳青青野水香。借问风帆何处落,秣陵城下树苍苍。
梅江水,流浩浩,居人尽说梅江好。自从海上筑城池,使车络绎无昏早。
梅江水,深复深,行人一见怀千金。老夫平生爱江水,日饮一石无贪心。
青萝盘盘数峰色,兜高望见扶桑白。蜃气朝凝鲛女宫,珠光夜照天吴宅。
居人生小住江皋,架壑梯岩结构牢。沙鸥不省逢机事,江叟何曾识县曹。
峨峨百雉连山郭,夷岛清宁无摽掠。将门子弟解逢迎,大侄儿郎谈礼乐。
有时江上渔歌发,捩柁抽向江空阔。蹒跚竹篓紫蟹肥,拨刺金盘素鳞活。
龙门子,何处来,向予西指凤凰台。京行此别三千里,怅饮应须数百杯。
谢公好为苍生起,山中猿鹤徒为尔。到日秦淮有鲤鱼,尺书先寄梅江水。
钓鲈桥上惜分簪,别后闻君入禁林。近道相如能献赋,谁言贾谊少知音。
永阳独树还家梦,魏阙晴云捧日心。寂寞山林樵采事,何时为记比南金。
剑门西望蜀江流,白帝城边叶未秋。归到山林何事业,木棉花发杜鹃愁。
还镇东校尉,家林若个边,桐柏苍苍际淮水。居巢城下范增乡,放桀山前橐皋里。
忆昔军中独数奇,壮心每遇嫖姚知。骑射曾矜羽林子,纵横不数并州儿。
时来忽领偏裨将,肘后铜章百夫长。唾手封侯未有期,刮目逢人已相让。
霜蹄暂蹶气犹豪,雕鹗低飞铩羽毛。孤营错莫三秋梦,一剑空馀百战劳。
升沈去去何须叹,圣主恩深迈刘汉。始知燕颔岂徒然,莫把龙韬等閒玩。
银带雕弓匹马归,木棉花发鹧鸪飞。夫人堂上收残泪,稚子门前捉锦衣。
闽州水镇梅花寨,祖道骊歌动江介。酒尽沙头双玉瓶,幕中主将遥相待。
水国催寒早,霜风几夜砧。怀君隐居处,落叶乱山深。
野鸟无遗迹,孤云不系心。悬知灯火夕,闲坐听猿吟。
梗树重林隔花远,仙源一道缘溪回。太常峰顶千秋雪,石门洞中万古苔。
石门隐映灵湫窟,积水澄波洞毫发。龙鸣午夜发天声,僧定空山见秋月。
美人家住石门东,散帙垂帷杳霭中。千嶂云来窗户白,半岩雨过野泉红。
美人自是儒林秀,叔父风流今白首。醉来莫赌山阴棋,兴在宁陪竹林酒。
门前水硙霜花米,席上春盘脍鲜鲤。何意匡庐四五峰,飞落君家画屏里。
君今见画思隐沦,谓我年来得句新。谁知纸上千章富,不换仓中五斗陈。
系马荒林下,萧条对古坟。伤心逢断碣,挥泪读遗文。
宿草今谁泣,清
杜陵才人新丰客,剑佩相逢旧乡国。纵酒狂歌梧桐秋,远游梦著邯郸陌。
黄金高台无复过,青云失路古来多。诸侯贵门君不到,五陵豪气今如何。
只今家贫谁比数,黄叶秋风满窗户。半室闲栖岭上云,一瓢独饮山中树。
薄俗纷纷那可言,暂时贫贱不须论。君看旧日扬雄宅,寂寞苍苔空闭门。
小池霜冷藕花空,却有寒枝浥露红。莫恨芳容生独晚,好随黄菊傲西风。