穷山拥翠染人愁,亭下寒溪东北流。寄语扁舟舟上客,为传消息到筠州。
晴鸠不时鸣,雨鸠不暂歇。相去跬步间,屡见屐齿折。
寒泥拥衰草,秋扇罢残热。今晨好风景,稍贷屋头月。
清光冷相照,玉艳满金玦。唤客坐前窗,文字相澡雪。
殷勤傍诗律,未暇了曲糵。澜翻谈经口,邂逅如意铁。
我歌君辄书,字字有行列。不须陛枑严,但要兵卫设。
譬如南山石,瑑齿当井渫。真成一战霸,未可三鼓竭。
人生各泾渭,世事亦滕薛。高堂食肉人,两马方踶齧。
何知缊袍底,犹有不安节。
小雨生凉挽未回,只愁残暑闷风雷。老人端坐气如缕,更进先生雨一杯。
借君手中板,为君歌一辞。辞中宛转君不晓,为君说尽长相思。
轻霜夜度吴城暖,枫叶芦花秋意晚。万里春随驿使归,十年梦逐佳人远。
当时笑语似儿剧,象床玉手无消息。古岸风江千里船,咫尺春愁那得怜。
君不见信陵门下客,侯嬴不用今头白。
年来尘土住都城,尚见东行半月程。一夜北风三尺雨,卧闻车马溅泥声。
高楼面面好,举目是溪山。急水泻湍濑,诸峰呈髻鬟。
聊为半日出,得伴使君闲。作者风流在,承平气象还。
身虽住世网,心已离尘寰。未厌陪游数,唯愁觅句悭。
高风虽在望,逸韵恐难攀。咫尺蓬莱路,惟公指顾间。
三年羁旅逢寒食,万里江山隔故园。坟墓荒凉谁拜扫,东风吹泪湿黄昏。
瓮间吏部久不见,江东步兵那得知。故人怜我太寂寞,一枝梅送两篇诗。
过尽层城渡石梁,乱山千叠转羊肠。草堂居士风流在,与种寒香满古堂。
雨涨溪浑欲断桥,水乡风物转萧条。烦君下笔留春住,令我寒窗不寂寥。