公不见白衣居士春风里,浪走寻芳南涧底。要见深红踯躅花,不辞辛苦行三里。
吾人风味复不恶,异代幽情敢相拟。故穿密竹过山腰,却下横桥度沙嘴。
宁甘著脚踏残雪,正欲搜春访桃李。天寒桃李都未花,只有山梅破红蕊。
低攲岩石俯苍翠,倒影方塘照清泚。临风三嗅忍回头,细看长吟聊徙倚。
牵花及此当作意,归把疏香泛浮蚁。莫令摽落乱飞空,惆怅残英随陇水。
日车走长天,劫劫不容息。坐令韶稚子,面有冻梨色。
崎岖百年内,贵贱俱物役。独往属幽人,膏肓嗜泉石。
伊予真爱山,所向留屐迹。遥岑难历脚,望望怜寸碧。
阿卿昨远游,厌俗眼常白。归来对家山,随遇有馀适。
哦诗洗穷愁,感事念今昔。婆娑碧溪上,俛仰欣自得。
应嗤曩行路,万事等儿剧。相期从此始,幽赏且连夕。
初弦落微月,草宇夜岑寂。追凉拂桃笙,伸欠聊偃息。
檐荣忽飞雨,散乱银竹白。避漏起移床,青灯晕空壁。
晓看蛙入户,时有燕为石。是节正骄阳,敲烦火云赤。
烦蒸等坐甑,百体劳按抑。良苗忧槁暴,空有庭树碧。
借免抱龟肠,犹应困蔬色。炎埃今一洗,万井沐甘泽。
望岁即交欢,宁容须暇隙。相逢如得酒,釂饮莫馀沥。
昔嗟九载一相见,伊我与君俱赋诗。只今又话十年别,襆被可辞同宿期。
相欢美酒如倾水,我歌日暮惊风起。惜君抑塞抱奇才,拳局骅骝垂两耳。
汉朝公卿忌贾生,世路古已悲难行。如君不入中兴用,脱帽置酒来耦耕。
君马欲东还语别,细雨黄花正愁绝。一尊不更苦留君,后日空嗟共明月。
华颠老学似秉烛,及壮贵在勤书诗。男儿不解事文笔,何异妇女留须眉。
予生早已度弱冠,畋渔籍素常嗟迟。尔今年才十八九,著力钻砺诚当时。
胡为讲道率粗灭,浪自闲散多盘嬉。或时使酒昧检束,怒骂臧获惊纷披。
我旁闻尔作气势,怜尔放骜如痴儿。人生禀受性不恶,鞚驭要使知高低。
常时见尔亦逊顺,顿以狂药生尤违。便当惩艾悼往失,痛戒濡首疏尊卮。
专心蓄力玩经笥,调护气术循绳规。吾言一日可三复,勿谓浪语无资裨。
忍过事堪喜,斯言良不欺。当须去钳忌,佩服西门韦。
君看朋徒间,契阔多暌离。胡不事久要,有酒欢乐之。
顾于毛发轻,溢恶相嗔嗤。平生结情好,一旦成乖违。
讥呵起交攻,丑语剥面皮。空贻两不快,呀喘如筒吹。
吾闻西山翁,弃恶怨用希。男子固尚气,何以睚眦为。
请君谢犬尾,脱略除嫌疑。自然邻曲交,耐久欢相持。
傥复不自慰,君当读吾诗。
一昨暌离五换年,相逢道旧各欣然。已陪文酒四百刻,更得车斜二十篇。
君家阁老名能赋,蓬莱扈游方遇主。吞曹夺李杜陵翁,句律从来付宗武。
如君才藻信踰人,著帽犹为入幕宾。别去当须自珍宠,行看策足出风尘。
君不闻赤县诗人书案牍,两衙苦被官拘束。自嫌不辨世间忙,犹得吟看县墙绿。
今君器度鼎函牛,为丞烹鲜馀地优。更当渌水吴京邑,豪士新亭旧胜游。
去追礼乐群英盛,岂复区区劳贰令。两株松下日长哦,会有刘郎五题咏。
能来取别思依然,为我津头一系船。解手看君有知己,吹嘘高翮上青天。
桃花朱朱李花白,高柳花边出多碧。雨中物色更芳鲜,未碍刘郎中一石。
醺酣裁诗角险丽,坐人豪逸俱勍敌。但令得醉复长吟,山云从尔生虚壁。
川勤直下生马驹,早追奔电越国都。至今不肯著槽厩,蹴蹋万里浮江湖。
我来古寺长松下,邂逅解包逢藞䕢。尚看秀色带峨眉,墨玉贯珠常在把。
问今客路迷风沙,得无劳苦行天涯。笑言烦恼真佛事,去家千里犹吾家。
休公昔生我乡曲,一瓶得得游西蜀。鉴今却自蜀中来,好住兰阴结茅屋。