翻云覆忽雨,昨火今已冰。三涂九州险,未似今人情。
人言馀耳事,令我不忍听。嗟哉泜水上,刎颈遂寒盟。
何年画工搦毛锥,貌此八马姿权奇。青丝络头十二蹄,调柔意态行愉怡。
五马放浪无维羁,或龁或望仍回嘶。一牧牵鞚一牧骑,制度彷佛唐巾衣。
不知此马生何时,昔周穆王远游嬉。驾跨八骏驱东西,高升昆崙蹑瑶池。
骝騄骥义劳飞驰,日走万里无停騑。兴元唐家危累棋,百弮仅脱朱泚围。
黄屋进狩怀光追,八马入谷七马疲。筋挛肉绽行人悲,两者资世皆颠羸。
虚名何有千载垂,空得传记流歌诗。未如此马闲犹夷,牧坰不受鞭筴威。
不踣险远安无危,泉甘草荐足自肥。安用号骏称云骓,嗟哉画意谁能知。
野人仪矩初无华,况复破帽风檐斜。先生有意念衰丑,折简远送新乌纱。
束巾试著出妨户,色若露洗凌晨鸦。舍人样好信殊俗,朽质得此惭无涯。
白痴稚子强解事,竞道宜称相欢哗。轻宽不但惬当暑,掉头曝背仍堪誇。
修容他日奉游宴,便可笑诮参军嘉。从今旦暮戴公赐,闭关无事聊煎茶。
朝曦杲晴空,宿雾开纷披。萦纡度墟曲,荦确行溪湄。
横桥转山腰,丹垩明招提。豁谺觑阴洞,欲入愁途迷。
流泉暗淙琤,喷壑跳珠玑。岩根石彩翠,映水光参差。
穷高上苍岑,支策行攲危。林端出绀宇,兀与浮云齐。
曾来念旧事,历历经行时。松长向如人,今已老十围。
我尚喜青鬓,还年未生丝。偕游数君子,意拟探幽奇。
诸峰未历览,寒日还平西。同携下前麓,却望兰阴归。
明年艳阳春,更约相追随。当须各努力,补屐寻幽期。
昔人骄豪自髫鬌,万里浪欲乘风破。暮年志计转难量,眼看一州如斗大。
今君容膝能自安,高馆不与身相关。作斋似斗意阔达,宇量宁妨广百间。
足明居世惟知足,宽窄在心非在屋。莫言斋小碍人眉,清绝坐销愁万斛。
奉身那用有馀为,身稳心安君自知。软褥傍炉时枕肘,不须小帐更低垂。
也知丈室含无际,自有壶公容客地。斗斋我已戏题诗,斗酒还当就君醉。
士生堕尘网,窘若囚飞虫。思牵黄耳不可得,况欲云卧听松风。
何郎可怜人,耻与俗同调。不作穷愁懊恼诗,独抱青山坐长啸。
诛茅结屋傍林塘,石兰露菊秋风香。掉头万事一不顾,仰天白眼倾壶觞。
邈予坐阻窥幽躅,梦到东窗攀绿玉。裁诗寄似堂中人,为楷银钩写高竹。
春光春光,劝汝一杯酒。我能为春作高歌,未解春能听歌否。
春归有底急,落尽桃花红。园蹊漠漠野阴静,兔葵燕麦空摇风。
风光几何时,背我忽如客。残丝欲断感春心,语燕劳劳上帘额。
我有惜芳意,一春怜物华。春来雪里索梅笑,春去怅望飞杨花。
春归知复来,奈此断年别。摇杨三月暮天愁,鶗鴂一声芳草歇。
歌竟我亦醉,一掉觥船空。明年待春花树下,放歌擎酒相迎逢。
一春痴癖门长扃,两耳不闻鶗鴂声。不知东南风,扫尽红紫英。
行行点检桃李径,但见树子青冥冥。门前水流渠,照灼须眉清。
科斗游其间,脚股各已生。渠旁草郁郁,草底蚯蚓鸣。
韵如抽茧丝,幽咽得我听。念此琐细物,随时变音形。
黄河赤鲤或点额,老骥塞默长羁缨,嗟嗟世路真难行。
海棠红歇莺停歌,麦风时候犹清和。帘垂箓簌深院静,赤栏细柳阴婆娑。
池塘正觉幽事好,萍叶藻蔓涵清波。一双胡燕薇丛外,衔得芹泥来补窠。
春风未绿江南草,春信腊前梅蕊早。水村著处是南枝,想见君行被花恼。
如君久合上华途,胡为半刺犹题舆。奉引未骑沙苑马,佐藩且食武昌鱼。
频年欣接游从乐,忽手别书空作恶。江干跋马望行舻,日暮山寒云错莫。
往闻南纪百战场,腥风杀气吹湖湘。只今江汉俱练静,棹讴杂发行连樯。
君从鹦鹉洲边去,历历遥看汉阳树。莫言槌碎黄鹤楼,准拟书来寄佳句。