北海孙宾石,沉烈有深意。道逢卖饼人,一呼魂魄悸。
携手同车归,上堂拜昆季。门外正狼虎,闻声莫通气。
事平相笑出,厄屯乍成字。问君复壁中,还有几名士。
公瑾起江东,翩翩美年少。瞒兵百万来,风流剧谈笑。
一箭火鸦发,糜烂连天徼。黑焰走江陵,飞光落刀鞘。
奔涛沸鼙鼓,鲛舞鲸鱼跳。赋诗横槊人,惊魂腥孤峤。
潮转紫旗回,江青发红照。
庞翁襄阳人,不识襄阳县。躬耕有馀暇,支颐玩时变。
鹿门漾春风,吹落桃花片。区区一角天,儿辈已足办。
夜读刘虞传,胸坎生不平。无终有一士,烈烈千人英。
栾布不足数,申胥难与京。吾将夙严装,万里从之行。
谁为同心人,千载陶渊明。
当年竹林中,步兵尽高妙。登山赋英雄,恸哭兼长啸。
却令两竖子,代我解人诮。此中深意存,醒人那能料。
吾有数斗酒,垒块可堪浇。
文姬巾帼流,乃是女智囊。三子返闾里,怵然暗悲伤。
鸢肩阚如虎,六尺危朝霜。十年酒家佣,一朝归故乡。
姊弟相向哭,行道泪滂滂。
我乃踽凉人,好谭快心事。文季年十三,倜傥露奇气。
睨璧绐少府,片言重把臂。公叔济长河,望风走污吏。
读此浮大白,五斗不成醉。
李陵飞将雏,千弩应弦倒。万里搏单于,匈奴不堪埽。
箙中花箭尽,鼓死龙城道。名败志不成,身与毡帷老。
日落望乡台,酸风嘶荒草。子卿不相理,十年恨盈抱。
展开阅读全文
北山有猛虎,不牝亦不牡。哀哀无辜人,吞噬十而九。
猛虎且勿道,虱乃伏其尻。壮士困颠踬,虱喙纷相挠。
愤语行路人,且复忍此虱。扑虱误惊虎,灭影苦无术。
虎头置短枕,虎皮罩尘埃。猛虎有死日,虱乎何有哉。
朝窥北山头,猛虎死耶非。暮窥北山脚,猛虎死耶非。
猎户不见至,虎尾日鲜肥。虎尾偶一掉,虱失尻间窍。