春风媚佳节,同游山之阿。何用相赠遗,下山摘女萝。
女萝非有私,赠遗颇相宜。托根北山侧,施蔓南山陂。
但存缠绵意,不怨相逢迟。怯怯爱春华,及时愿扬辉。
既邀眄睐荣,甘同秋草萎。同床而各梦,缱绻空尔为。
脉脉当户绣,不知双泪滋。人谓石莲苦,未解潜相思。
莲成娇欲泣,泪落还渍之。持此长悠悠,芳菲复几时。
静夜思妇泣,自言秦川女。岁晏凄无俦,寒砧伴机杼。
荡子归不归,涟涟涕如雨。钩帘望明月,明月上几许。
清光知我心,伫立无一语。
游思随飘风,远历杜陵道。道傍合欢花,悉成断肠草。
红颜不堪驻,妾愁君亦老。为乐逮良辰,归来何不早。
人生数离别,百年非寿考。忙忙风尘中,荣名讵为宝。
洛阳多丽人,罗袂纷相属。道逢七香车,芳风漾微绿。
夹毂愿借问,来迟去已速。幸我遇狭斜,目远路更促。
彷佛见蛾眉,不用艳妆束。嫣然一流盼,朱颜美如玉。
所思不可见,弹古相思曲。曲中竟何言,理短情自促。
野卉非不香,采之徒踯躅。今日白头吟,昨日黄金屋。
行役出北门,怅然见新墓。朴樕集归乌,荒榛翳村路。
生人尽黄土,有晨终有暮。死者梦已觉,生者懵未寤。
落落初栽柏,泠泠泫残露。金帐苟不死,我亦图自固。
百年饲蝼蚁,古来有长度。行乐惟富贵,先为行乐误。
亮彼墓中人,当年曾纨裤。
化久谁复戚,年少相与亲。灼灼艳繁华,弃捐归荒坟。
骸骼变旅谷,樵竖摧为薪。所幸身既死,不更愁杀人。
感此凋朱颜,怊怅悲前因。
飒飒寒气发,重以夜猿悲。居人歌北风,征人赋无衣。
一别涉九秋,心知无久违。门前候征旆,遥遥睹容辉。
归马驱倍疾,亲为授前绥。荷裯道相思,百年愿同归。
梦君远行迈,送君出重闱。惊泪浃芳席,劝君莫分飞。
须忆离别时,出入频相睎。从今脱车辐,勿复窥双扉。
薄暮远音至,戚戚心恐慄。向前视尺函,手书粲分列。
妾颜三五月,夜夜清光缺。思君历秋冬,惠□□□□。
展开阅读全文
十月严霜飞,江空天在水。沙炮霣红箨,荒日下平地。
大野旷肃杀,万物绝狐媚。独存汉宫秋,西风乱葱翠。
孤村澹微晃,草湿泫寒泪。惊丝转危叶,片片枫林醉。
荒磴蚀苔衣,窞黑阒幽邃。平畴忽波立,烟白失涯涘。
潭深古龙吼,石滑蛟涎腻。客雁叫高旻,千行作人字。
怒涛荡云色,参错骈岩峙。杳隔阛阓声,时见断蓬起。
急趁半篙日,棹入茸萝里。苦蔓罥黄葛,树卵小垂紫。
深林人有无,敲石煮丹髓。吴舠狭溪转,斜光照新穟。
短篱晒残锦,芙蓉映缟帔。碧篁韵凄涩,欹濑枯枝坠。
縠雯杂轻霭,栎径浸沈毖。归鸟飞影疾,帆落园扉閟。
枯藤束方笈,病蠹避芸气。床头鱼肠剑,铜花射朱几。
青鸟忆琼瑶,白凤含玄粹。堕发成蜗牛,笋迸北垣圮。
耳热商歌发,苦调咽秋思。冷焰摇素壁,古庙笑木魅。
长夜读天问,璧贱麸胡贵。肠轮几回直,心事飔风似。
壮士破刺促,残编掷疑义。诡谲石鼓辞,鼎彝汉郊祀。
聱牙故期期,不谙奚复耻。巨螯勍如铁,觞政苍鹰吏。
欢集馀閒情,柔丝漾芳饵。嫩粉琅玕脆,肥绿银光纸。
下阶荚钱薄,闭閤检陈事。懒谱难忘曲,羞裁雀台妓。
三闾倘前身,数疑宓妃至。赋成六螭舞,万岫倒行次。
风高山骨瘦,月小蛾眉悴。长天若鹅溪,一泼潇湘意。
冻霞珊瑚赪,老鹘刀棱翅。草甜蒺藜硬,铁骑沙场戏。
霜扑平城儿,愁绝昆崙使。王孙拥罗幕,葡萄闹横吹。
夹屏金鸭煖,睡熟鲛绡渍。黛拂青虫簪,茜脱胭脂臂。
此夕氍毹欢,几人酸肠刺。丈夫贵行乐,穷达聊自肆。
归家弄锦孩,剪梅帖花子。