内家春色少人知,玉蕊冰蕤看转宜。
说与宫中小儿女,画楼琼琯莫轻吹。
展开阅读全文
鸿雁双双度雁门,相呼相唤不离群。
昼衔芦藋缴,夜宿关河同梦魂。
稻粱既足江南阔,秋水增波叶微脱。
洞庭湖畔云卧沙,彭蠡矶头弄烟月。
一朝无事忽相违,一向东飞一向西。
西飞渺渺秦山曲,东去悠悠沧海湄。
秦山沧海遥相望,顾影徘徊各惆怅。
山有猩鼯与网罗,水有蛟鼍与风浪。
回头却恨不同栖,辛苦皆因独自飞。
不问天南与天北,何时相见得同归。
策杖江皋每独行,园林二月未闻莺。
红尘陌上应千尺,白发春来又几茎。
自分才疏甘屏迹,久判人弃任浮萍。
汉庭亦有中常侍,安得才如马长卿。
为惜春光一半过,如渑美酒泛金波。
共知此会情偏重,独恨平生饮不多。
鼓瑟欲终仍缓节,投壶才罢即高歌。
却怜燕子楼中客,苏小桥边奈乐何。
化国真人庆日长,五云晴色映金堂。
草征汉室芝房瑞,露浥尧时宝瓮浆。
桂观燕居陵倒景,行宫斋宿候朝阳。
咏歌恩泽期天保,传到人间雨露香。
国士文章海内传,丘园风雨故依然。
空闻太守延徐稚,犹喜诸生礼郑玄。
官树莺啼初系马,讲堂雀下或衔鳣。
广文方筑招贤馆,肯使先生老一毡。
籍甚中朝彦,翩然万里情。
礼从莲幕重,诗到水曹清。
未雪辞吴会,先春入蓟城。
殷勤黄阁老,能不问苍生。
何年江水出姚城,转觉东南地势倾。
彩月夜当河汉动,客星秋入斗牛明。
一波不起鱼龙静,百谷初登海宇清。
生喜太平身少壮,浩歌击楫岂无情。
平湖秋色晓苍苍,鼓枻声传浦溆凉。
鸿雁欲来天拍水,蒹葭初老露为霜。
菊荒甫里人何在,鲈入松江兴转长。
不用临流重怀古,苇花菱叶满沧浪。
展开阅读全文
公子爱修洁,宴坐焚椒兰。
朱火生青烟,絪缊升博山。
矞云成五色,佳丽不可殚。
忽然为芝盖,轮囷殊未阑。
轻风散纷郁,流芳花竹间。
曲户春叫枿,绮疏日阑珊。
霏霏萦舞袖,欢乐有余闲。