何年伐石驾危桥,鲸浪翻江白雨飘。势控三吴虹倒影,气吞七泽水通潮。
重渊有怪犀难照,蔓草无名火不烧。伯国黄金闻铸像,王门白玉想为标。
功成海上身先退,脍熟江东兴可邀。岁月几何流水逝,山川如旧古人遥。
鸿飞矰缴何由篡,鹤去樊笼不可招。浩荡扁舟归鉴曲,寂寥方丈似中条。
越人尚以鸡为卜,楚俗相传鹏类鸮。自把文章论倚伏,敢将交态较淳浇。
五湖烟景随时异,万里风萍触处漂。却忆春晖楼上去,为君裁取玉为箫。
公子新成江上宅,更依西渚结幽亭。时清墟里还无警,月黑柴扉不用扃。
流水暗和琴瑟响,好山浓入画图青。故人《白雪》歌难和,孺子《沧浪》曲自听。
每厌狂夫谈《酒谱》,还从处士授《茶经》。庭前剩折忘忧草,不负君家玉胆瓶。
鸡与凫,皆鷇育。凫爱水游鸡爱陆。凫昔未辨雌与雄,母不顾之鸡为伏。
鸡渴不饮饥不啄,以腹抱凫谁敢触。凫脱鷇,鸡鼓翼。
日日庭中求黍稷,啄啄呼凫使之食。凫羽日䙰褷,一朝下水不顾鸡。
鸡在岸,凫在水,赋性本殊徒尔耳。鸡知为母不知凫,恨不随波共生死。
杜陵三月春风煖,燕语莺啼杂弦管。落花撩乱紫骝嘶,平乐归来酒尊满。
雨急风篁忽已秋,幽鸟多情亦白头。不随翡翠楼中宿,却爱鸳鸯水上游。
春去秋来不知老,安乐即多忧患少。绮窗深处语言奇,付与纷纷秦吉了。
原上秋风吹百草,半青半黄色枯槁。城头日出光杲杲,腰镰晓踏城门道。
门头草多露未晞,尔镰利钝尔自知。一人刈草一马肥,马不肥兮人受笞。
城中官厩三万匹,一匹日餐禾一石。
旧城城旧人民新,新城城新无旧人。旧城城外兵一解,新城城中齐覆瓦。
万瓦鳞鳞次第成,将军令严鸡犬宁。将军爱民如爱子,百贾皆集新城市。
浙米淮盐两相直,楚人之弓楚人得。何时四海无荆棘,北贾贩南南贩北。
閒岁涉戎旅,终年废丘壑。一为尘网婴,竟负烟霞约。
今晨适公署,时暑秋已薄。山翠落檐楹,湖光映帘幕。
同袍二三侣,分携异今昨。畏途属贤劳,端居念离索。
蹉跎愧衰暮,僶俛参画诺。临事每参差,忧时空謇谔。
览此山水胜,写我情虑恶。迟子早还归,开尊共斟酌。
梧桐堕金井,寒棨栖露丛。离居在万里,一夕生秋风。
秋风忽已暮,离居邈何处。独寐在重帏,相从乃中路。
秋水不可涉,美人安得从。眷彼芙蓉花,盈盈秋水中。
非无舟与楫,所畏蛟与龙。临流不能采,零落委芳丛。
秋气日以佳,微云不成雨。青山天际来,与我为宾主。
飞龙及舞凤,突兀在庭户。须臾雾霭收,草树粲堪数。
謇予麋鹿姿,讵意婴圭组。蹙缩匪天真,驱驰漫尘土。
偶坐属无喧,晴容湛空宇。欲去复踟蹰,此意谁当与。