桂之树,桂之树,桂生一何丽佳。扬朱华而翠叶,流芳布天涯。
上有栖鸾,下有盘螭。桂之树,得道之真人,咸来会讲仙。
教尔服食日精,要道甚省不烦。淡泊无为自然。乘蹻万里之外,去留随意所欲存。
高高上际于众外,下下乃穷极地天。
凉风肃兮白露滋。木感气兮条叶辞。临渌水兮登崇基。
折秋华兮采灵芝。寻永归兮赠所思。感离隔兮会无期。
伊郁悒兮情不怡。
胶漆至坚,浸之则离。皎皎素丝,溺色染移。君不我弃,谗人所为。
肃承明诏,应会皇都。星陈夙驾,秣马脂车。命彼掌徒,肃我征旅。
朝发鸾台,夕宿兰渚。芒芒原隰,祁祁士女。经彼公田,乐我稷黍。
爰有樛木,重阴匪息。虽有糇粮,饥不遑食。望城不过,面邑不游。
仆夫警策,平路是由。玄驷蔼蔼,扬镳漂沫。流风翼衡,轻云承盖。
涉涧之滨,缘山之隈。遵彼河浒,黄阪是阶。西济关谷,或降或升。
騑骖倦路,载寝载兴。将朝圣皇,匪敢晏宁。弭节长骛,指日遄征。
前驱举燧,后乘抗旌。轮不辍运,鸾无废声。爰暨帝室,税此西墉。
嘉诏未赐,朝觐莫从。仰瞻城阈,俯惟阙庭。长怀永慕,忧心如酲。
游将升云烟。
初秋凉气发。
庭树微销落。
凝霜依玉除。
清风飘飞阁。
朝云不归山。
霖雨成川泽。
黍稷委畴陇。
农夫安所获。
在贵多忘贱。
为恩谁能博。
狐白足御冬。
焉念无衣客。
思慕延陵子。
宝剑非所惜。
子其宁尔心。
亲交义不薄。
功名不可为。
忠义我所安。
秦穆先下世。
三臣皆自残。
生时等荣乐。
既没同忧患。
谁言捐躯易。
杀身诚独难。
揽涕登君墓。
临穴仰天叹。
长夜何冥冥。
一往不复还。
黄鸟为悲鸣。
哀哉伤肺肝。
谁言去妇薄。
去妇情更重。
千里不唾井。
况乃昔所奉。
远望未为遥。
踟蹰不得共。
石榴植前庭。
绿叶摇缥青。
丹华灼烈烈。
璀彩有光荣。
光荣晔流离。
可以戏淑灵。
有鸟飞来集。
拊翼以悲鸣。
悲鸣夫何为。
丹华实不成。
拊心长叹息。
无子当归宁。
有子月经天。
无子若流星。
天月相终始。
流星没无精。
栖迟失所宜。
下与瓦石幷。
忧怀从中来。
叹息通鸡鸣。
反侧不能寐。
逍遥于前庭。
踟蹰还入房。
肃肃帷幕声。
搴帷更摄带。
抚节弹鸣筝。
慷慨有余音。
要妙悲且清。
收泪长叹息。
何以负神灵。
招摇待霜露。
何必春夏成。
晚获为良实。
愿君且安宁。
人生不满百。
戚戚少欢娱。
意欲奋六翮。
排雾陵紫虚。
虚蜕同松乔。
翻迹登鼎湖。
翱翔九天上。
骋辔远行游。
东观扶桑曜。
西临弱水流。
北极登玄渚。
南翔陟丹邱。