王子昔把青州麾,牙旗甲帐争光辉。与君快饮垂一月,女郎山头云不飞。
仓皇家难挂冠去,依旧江南一布衣。世情反覆东流水,选部门前亦如此。
车马新年罗鸟雀,荆榛旧日皆桃李。惟有邺侯三万编,青藜荧荧夜欲燃。
主人倦读命所狎,弹棋陆博欢相先。小舞安花砑光帽,长吟就草菖蒲笺。
报君此时头欲白,男儿读书饮酒差足适。中山垆头千日眠,不然老作君家记室死亦得。
禹乂以穷死,寄悰风与骚。诸儿尽舒俨,孽子是枚皋。
小赋不堪饱,薄游空自劳。非君贶金错,那得剪蓬蒿。
侵晓赴公署,聊将馀梦辞。马蹄破残月,松影战微飔。
宿雾人语出,孤灯生事知。还袪在喧态,嗒尔寄遐思。
君真向平后,不作里中居。手挟先贤传,人呼行秘书。
羞言陈寿米,畏上桓公车。倘及嘉隆际,孤臣涕泪馀。
有例何曾问主君,六么三雅任斜曛。主人总在茅檐底,唱遍龟兹也不闻。
萧郎自分百里权,青袍陆沈十四年。寸心秖折吏民上,尺书不到公卿前。
时时却过王生里,谓言磊落当如此。纵然未得二千石,依旧杜陵一男子。
昨者忽骑五䯀骢,别我要我歌楚风。皂盖透迤挂山月,玉壶旖旎酣江枫。
看公一身俱意气,文苑仍须传循吏。长茜于今饶政术,次君到底存交谊。
黄金铸身难铸心,临岐慷慨为知音。大夫故有兰台思,欲问王生何处寻。
本宁别燕中,十见秋草白。忽通应门刺,使我倒双舄。
鸦鬓犹未苍,虬髯顿成赤。寒暄未及展,已进所携客。
轻褣乍飘扬,朱辅吐温晰。晔然一顾盻,光彩映萝薜。
姓疑护儿后,名自长卿得。稍停见隆准,薆语通促膝。
始悟自陶徙,翻称范少伯。纵复紫可怜,宁夺南离色。
不戴远游冠,却杖远游策。黄鹄摩天来,肯作樊笼翮。
剥枣温浊醪,展歌恣欢噱。床头挂君画,袖中出君迹。
神交复会面,数载今一夕。却顾斗柄间,参商当不隔。
勿问王孙归,所愁关尹识。
郎持白团扇,商风来吹袖。宁为便拆坏,不忍离郎手。
江东阀阅仅相望,二耦才名吾敢当。久向蜀州输五短,祇如京兆数三王。
何山自显人安在,慧地初更姓亦忘。况拟岁朝焚笔砚,可余新论报中郎。
屈指行藏转自嗟,让君今日弄烟霞。千秋建业归时草,三月河阳梦里花。
揽镜清霜争岁色,题诗白雪失天涯。江州卤簿由来简,倘许相携过酒家。