荒庭寒有月,穷巷静无声。
坐想积年别,遥同今夕明。
蹉跎前进士,憔悴老书生。
短棹归来好,边城久偃兵。
势凌风力斗清严,彻骨尤非老病堪。
冻蠡夜回千首北,寒梅朝放一枝南。
扁舟底事方行役,贩履何人正立谈。
江上别来劳梦寐,相宽犹喜见诗三。
展开阅读全文
棱棱威正肃,浩浩意无涯。
雨息风还怒,霜余雪更加。
氍毹还席地,薝蔔竞分葩。
虎饿豺狼搏,乌穷鸟雀拿。
木冰鸣玉佩,檐溜轧芦芽。
鹤集疑惊露,羊群忆卧沙。
晚餐甘当肉,卯酒薄胜茶。
盈尺其多矣,逾旬果是耶。
日车行自驾,云障欲何遮。
坐想传柑饮,千官从翠华。
谁能胸次浇今古,老去蓬茅杂榛莽。
朴遫已甘无足数。品题忽及乃君余,
顿觉焦枯得时雨。
展开阅读全文
渊明晋高士,从官非所好。
当时令彭泽,为米聊寄傲。
公田三百亩,一稔足炊{瀑氵换酉}。
明年春二月,农以仲春告。
为言当举趾,西畴雨如膏。
雨后春日迟,不寒亦不暴。
欣欣木争荣,民析肯居隩。
感此万物时,吾年迫衰眊。
余生复几许,遑遑近颠倒。
翩然赋归去,岂为折腰躁。
兄也今渊明,强盛当远到。
学问穷古始,文章配盘诰。
十年宰两邑,五月政三报。
去冬得兄书,怜我加慰劳。
仁言暖於帛,失喜至舞蹈。
其间何所云,作亭县之奥。
为农榜告春,引意在劝导。
我欲求子诗,并以示倪耄。
春作苟尽力,秋成杏我祷。
先当起疲瘵,次用振凋耗。
别来忽九载,触绪增恋嫪。
塞命敢不勉,一笑一杯犒。
展开阅读全文
君之是行亦不恶,到处名山得佳作。
江神好事欲援例,横起狂风卷帆脚。
要求诗句须少驻,故戏舟师令暂泊。
雷江正在淮南岸,万顷黄芦映于廓。
不知眼界阔多少,但见炊烟耿墟落。
归心浩浩孰撩动,归梦忡忡予忖度。
怒涛底事强留滞,清夜无眠屡惊愕。
溯游初冀日千里,今比驱车反成错。
人生离合自有数,谁谓江神能见谑。
新诗入笔走骅骝,奔逸绝尘那可却。
何妨有酒发妙思,坐对陶泓自斟酌。
韵来严语险属和谁,顾我才悭子非虐。
一鞭乘兴上山头,雨脚随风湿破裘。
冬日有情还可爱,忽开云雾见林丘。
春风草木初萌动,夜雨池塘正拍浮。
玉骨檀心清更好,对花何惜醉扶头。
城见三千岁,人终八十春。
从夫安乐近,拜佛率陀新。
婉娈书彤管,凄凉叹棘薪。
中郎有贤子,遗泽擢平津。
玉牒书成已六年,东游曾记此周旋。
千龄令庆亨嘉会,二府新分造化权。
咫尺云天依日月,斯须霖雨浃山川。
应怜汩没尘埃者,白发青衫走道边。