一枝横亚竹梢黄,宫样新翻半额妆。
閒淡似宜冬后日,清癯应怯夜来霜。
生憎丹脸娇含酒,巧妬冰肌冷透香。
取蜡为花缘底事,浪吟空发少年狂。
望外青山便到家,冯讙何患出无车。
坐逢石鼎应联句,箧有龙潭敢斗茶。
樽酒几时同竹叶,功名终日鉴菱花。
君看一雨苏群槁,所至人心乐否耶。
展开阅读全文
朝来转西风,天巧借吾便。
解维湓江口,去若弦上箭。
水光漾朝曦,过浪制惊电。
周旋谢神贶,冠坐敢不变。
期须走四驿,挽仰蓦二县。
谁知久留滞,一旦乃适愿。
吾闻信由中,溪毛可羞荐。
咄哉和氏璞,底事待三献。
亨否自有时,时亨百无谴。
雷声在渊默,若讷故大辨。
千岩与万壑,左右供几砚。
落帆风亦止,璧月熨江练。
潮退菰蒲风自倒,秋学菱芡雨应添。
怪来病眼双明甚,喜见逢山寸碧纤。
天然腻玉细生香,斜倚东风竚淡妆。
可是春寒犹料峭,晓窗犹试绿罗裳。
袚除聊复对江亭,樽酒相从一笑倾。
那得引时仍此乐,况逢难弟与难兄。
潺潺暮雨檐间溜,滑滑春泥柳外声。
好在海棠红合泪,向人凄怆益多情。
翠壁苍崖水外山,山头茅舍两三间。
夜窗明月来临卷,昼户清风为启关。
霞绮障秋惊老眼,酒红潮面发衰颜。
集英一梦如今觉,犹忆当时晓趁班。
潇洒湖东小小亭,一时酬唱有三明。
亭前澄练无边际,应助诗人写物情。
展开阅读全文
菩提古精舍,兵余但茅茨。
我行倦午暑,少憩容奴炊。
山僧老夫子,养蚕如养儿。
奈何煮白茧,乃欲缫青丝。
燕泥固可恶,覆巢似非宜。
不闻两足尊,顶鹊安无隳。
我亦学佛者,言之为兴悲。
作诗书壁间,以为浮屠规。
三月诗筒绝往来,有时谈麈许追陪。
梅花雅欲撩佳句,犯雪凌霜为我开。