今日知何日,西风正得秋。
天心方祚汉,人物合师留。
才略烦威敌,声名赖镇浮。
不妨临赋乐,汎汎有杨舟。
柳迳桃溪碧草芳,故园遥寄水云乡。
老来转使宦情薄,春思颇增诗兴长。
教子文书容自勉,逢人尊酒为谁忙。
海棠却似怜衰朽,依倚东风试晚妆。
展开阅读全文
小隐山林大朝市,夫子命轩良有意。
仕途捷径固无取,泉石膏肓亦犹次。
不知朝隐谁得之,我恐曼倩为近似。
公卿百执各有职,岂容妄隐但弃位。
古人禄仕所不免,意在全身近於智。
庄周梅福此其流,吏隐之名可无愧。
沈君有弟今休文,咳唾成章数千字。
耻从举子事进取,逸韵高情寓吟醉。
乃兄宦达方强仕,翠竹停鸾想风致。
君侯才业伯仲间,退以求名名亦遂。
方今尧舜理四海,岩穴弹冠求自试。
朝廷既治群吏肃,保处堪为隐者地。
不如市隐最得策,大胜山林自憔悴。
花源缭绕转红绿,竹洞深沉入幽邃。
我闻此风颇健羡,图成未可日月冀。
他时傥作江西游,兄曰能来访予季。
久客心肠怯遡洄,不堪官事紧相催。
踏霜人去繵风吼,冲浪舟行岸冻开。
雪尽野梅红剪腊,春回溪水绿生苔。
穷愁好逐残年尽,三日元正与泰来。
断虹收尽晚风凉,扑鼻谁家社酒香。
门外山横青玉案,屋头榴绽紫罗囊。
对吟已觉输新俊,遇酒还能发老狂。
坐想西园梨枣熟,昔年犹记拉君尝。
箪瓢不失生涯在,诗酒何当习气除。
欲倩雕弧落新雁,足间寻觅子卿书。
仙舟东去访金华,歌彻骊驹向水涯。
试问玉堂司凤诏,何如蓬岛驾云车。
雨余翠筱初翻箨,风暖风葵欲放花。
天气清和行色好,江南江北半桑麻。
鬓边残雪几春秋,自说生来不解忧。
晚食得鱼吹荻火,秋盘寻笋舣松舟。
布裙斗酒不须恶,明月清风且相乐。
紫宸朝去醉眼时,初日寒林正摇落。
露梢戛戛敲鸣玉,云叶差差传新绿。
这前十顷碧琉璃,过雨荷花净如浴。
客来不迎君莫嗔,我有清风如故人。
先生午醉睡正熟,长须倒尽床头春。
苍颜华发老书生,来赴公堂宴食苹。
曾预宣和闻喜集,重观乾道计偕行。
绣衣劝驾追前哲,熊轼宾贤继列城。
久矣邦人虚桂籍,正须公等振英声。