谁谓过残腊,余寒遂有涯。
雪来风益横,冰着雨还加。
万里隋堤絮,千山庾岭葩。
袁门晨尚闭,剡艇夜应拿。
百蛰犹含土,群芳敢放芽。
娇红还玉茗,新绿借金沙。
力胜榴花酒,功高雀舌茶。
人心愁甚矣,天意欲何耶。
好放朝阳出,休从宿雾遮。
青腰诚念我,明日变霜华。
三荐渠能老一儒,班超投笔好从吾。
功名到手身先死,诗礼传家道不孤。
千里新封从马鬣,百年余庆萃鵷雏。
西风哀挽桐川上,傥有青刍致奠无。
失梳蓬鬓结,欠洗垢衣黄。
我欲齐荣辱,谁能较短长。
贱贫犹不去,富贵慎无忘。
岂敢贪怀璧,春秋戒越乡。
不厮知名,怎奈向、前缘注定。一封书、便成媒娉。千里相从,恰似寻盟合姓。泥泞。尚隔个、轿儿难近。薄薄纱厨,小驿夜凉人静。红一点、暗通犀晕。花月多情,摇碎半窗清影。安稳。悄不知、人痛损。
寒雨霏霏江上路。不见书邮,病目空凝注。沙觜尽头飞白鹭。篙师指似人来处。自笑自怜还自语。钝滞如君,只合归田去。竹屋数间环甽亩。个中自有无穷趣。
聚散时来不自由,相逢相别欲何尤。
韦皋况有三年约,陶谷端非一日谋。
残角为谁惊晓梦,远山多事惹春愁。
故园又作骊驹赋,尚幸持觞为劝留。
去矣君何速,闻之我重悲。
席尘埋古鼎,书蠹入新诗。
鸿雁嗟安仰,枌榆痛莫追。
木瓜惭未报,临纸涕涟洏。
金尊频倒。照坐梅花清更好。春到长杨。宠拜三公入郑庄。
月城两载。千里生灵蒙惠爱。舞彻歌词。并立新妆绿带垂。
春秋有罗国,之子岂其后。
害传锦囊书,相地走淮右。
为问何所宗,此法古所授。
卜瀍与卜宅,周孔语非谬。
用能游公卿,所至术辄售。
有时过吾庐,乘间得频扣。
谈诗涉坡谷,说填本爻繇。
是名阴阳家,未可容易诟。
归欤春雨霁,飞花扑襟袖。
遥怜玉笥峰,岿然插天秀。
一抨兰若复谁家,坐见羲和下日车。燥吻未濡莲社酒,枯肠空搅玉川茶。
摇风绿竹初翻箨,过雨红葵甚放花。得句至今频示我,安能郁郁久兹耶。