展开阅读全文
新诗句句堪流传,令人读之神壈然。
孟君已死不可见,如公笔力今无前。
天生百谷养万姓,暄润稍阙功难全。
江城秋旱望一溉,斯民穷极伊谁怜。
滂沱忽澍三尺雨,槁苗厌厌藨绵绵。
不知何以遽得此,有贤太守方承宣。
焚香默祷辞未绝,精诚已格高高天。
油云垂布若可揽,沾濡车盖初言旋。
西成指日多黍稌,颂歌未负赓丰年。
豚足孟酒谢神贶,鼓腹一笑非予偏。
鼻息齁齁尽日眠,从他儿辈竞嘲边。
那么问对成中说,自得逍遥喜风篇。
雪里书来檐噪鹊,灯前诗就鼎凝烟。
中郎去后人难继,漫诧柯亭富笛椽。
展开阅读全文
谁令一日如三秋,仁人方念淮南州。
斯民忍饥望麰麦,积雨又有伤残忧。
冬温土燥生春瘴,半夜风声来枕上。
晓看飞雪欲堆檐,白马参差攒玉嶂。
年饥高下艺麦多,暴如山阜汸如河。
那知雪欲苦淫潦,两岐半吐翻随波。
欣闻万事一言了,使者勤民坐待晓。
指麾郡将率官僚,出郭共迎罗汉祷。
由来天意每因人,况自至诚宜感神。
明朝披雾走乌辔,晴光杲杲清无尘。
回头菽粟贱如水,醉饱田间摩腹觜。
周行四海不齎粮,可但携壶饷邻里。
出游遂继文昌谣,追锋行赴公车招。
快将刘晏干排手,衮衣入相裨唐尧。
广文才气迈燕许,分教芹宫从少驻。
政德稳步玉笋班,好尾輶轩上天去。
入室儿童隘函丈,想见彩衣还谑浪。
挂冠如欲赋田园,一水淮乡足閒旷。
致身华贯属华年,顾我驽痾久不前。
醉被长官轻骂郑,懒从学子竞嘲边。
功名有日还三杰,诗酒何人继八仙。
才业似君真独步,文章政事尽堪传。
爱子心惟壹,宜家语不烦。
雨添南涧藻,风偃北堂萱。
郁郁今同穴,诜诜正满门。
善哉摩顶记,归奉大慈尊。
白莲如玉人,高洁谢脂泽。
圆荷作翠盖,掩映秋水碧。
小亭日相对,无言倚轻策。
暇日搜奇胜,羸骖适莽苍。
幽花撩醉眼,早麦慰饥肠。
佛屋几间在,村墟三里长。
廉纤晚来雨,未觉客心伤。
水满陂塘麦满村,路逢田父和长言。
题诗懒作蝇头字,贳酒愁看犊鼻褌。
芳草藉青迷野迳,远山横翠入柴门。
道衡骨朽无人继,卿相谁能预识温。
螺头已荷兼三和,凤髓何须贵八珍。
多谢邦君怜不饮,只将诗句巧争新。