但苦奇寒恼病翁,岂知上瑞报年丰。
一庭不扫待新月,万壑尽平号断鸿。
茧纸欲书先研冻,羽觞才举已尊空。
若耶溪上梅千树,久我今年系短篷。
山泽有臞儒,残年病满躯。
拙疏难救药,贫困不枝梧。
海客留苔浦,山僧饷笋枯。
衰颜得村酒,犹解蹔时朱。
旧学樊迟稼,新通泛胜书。
不成筹国论,且复爱吾庐。
偶向人间脱骇机,玉池中夜自生肥。
据鞍马援虽堪笑,强饭廉颇亦未非。
道貌安能希睟盎?世缘但可付猗违。
它年不死君须记,曾在天津看落晖。
耐辱推颓百不能,居然老病住庵僧。
流年速似一弹指,更事多於三折肱。
庭树影中闻夜汲,邻机声里对寒灯。
沈诗任笔俱忘尽,酒户新来却少增。
绿波画桨浣花船,清簟疏帘角黍筵。
一幅葛巾林下客,百壶春酒饮中仙。
散怀丝管繁华地,寄傲江湖浩荡天。
浮世升沉何足计,丹成碧落珥貂蝉。
江云垂野雪如簁,闰岁春来特地迟。
倒尽酒壶终日醉,卧听儿诵半山诗。
棹边蘸岸挼蓝水,篷外横空破墨山。
更著滩头一行鹭,此身真在画图间。
只怪重衾不禦寒,起看急雪玉花乾。迟明欲谒虚皇殿,厩马蒙毡立夜阑。
西村一抹烟,柳弱小桃妍。
要识春风处,先生拄杖前。