天上风霜惨,人间日月遒。
江湖南北雁,原野雨晴鸠。
莽苍新阡陌,凋零旧辈流。
惟应赤藤杖,伴我送悠悠。
岁熟家弥困,天寒酒阙倾。
仅能炊稻饭,敢望糁藜羹。
一榻解腰卧,四廊摩腹行。
诗人要疏瘦,此日媿膨脝。
自蜀还吴会,先凭剑换牛。
扫除狂习气,谢绝醉朋俦。
去死时犹远,余生已觉浮。
即今真惫矣,闭户尚何求?
展开阅读全文
秋堂露气清,萧爽入毛骨;葛裯耿无寐,坐待山月没。
湿萤飞不起,熠熠依衰草。
劲风西北号,落叶纷可扫。
老生惜岁月,烈士志功名。
登临送将去,非复儿女情。
悬知青海边,杀气横千里。
良时不可失,胡行速如鬼。
展开阅读全文
搣搣败叶飞,黯黯寒云低。
村墟与市里,触目一惨凄。
今日病体轻,驾言适城西。
丹柿满野店,青帘出江堤。
猎骑载雉兔,樵檐悬鹑鸡。
居人各自得,使我念故溪。
故溪不敢说,况复朝金闺。
伤哉啮雪翁,岁晚犹牧羝。
下愚不自还,大惑终身迷。
君恩何由报,力耕愧黔黎。
小园清晓岸纶巾,物态年光日日新。
绿叶自生黄自落,不应秋至始愁人。
高名每惯習鑿齿,巨眼忽逢支道林。
共夜不知红烛短,对床空叹白雲深。
满前鐘鼓何曾忍,匝地毫光不用寻。
欲識天冠真面目,鳥啼猿啸總知音。
麦熟与人同喜,虏骄为国私忧。
身似五更春梦,家如一宿山邮。
十月新霜兔正肥,佳人骏马去如飞。
纤腰嫋嫋戎衣窄,学射山前看打围。
君似襄阳孟浩然,蹇驢风帽一癯仙。
清秋客路知无恨,满箸鱸鱼不值钱。