展开阅读全文
半年建安城,士友阙还往。
出门每太息,还舍犹惝怳。
有酒谁与倾,得句空自赏。
疏直触人情,低回泚吾颡。
岂无佳山水,正尔寄梦想。
何当载亲朋,烟浦摇两桨。
山入柴门窄,桥通野路长。
群童挑燕笋,幼妇采鸡桑。
淳古非今俗,留连到夕阳。
盘餐敢辞饱,满箸药苗香。
雕鞍送客双流驿,银烛看花万里桥。
三十三年真一梦,茆檐寒雨夜萧萧。
幕府重来老令威,山川良是昔人非。
痴儿已遣了官事,伏日元知当早归。
避热幽花房自敛,迎秋高树叶先飞。
论诗敢补先师处,僭拂江头旧钓矶。
名动三朝,话行四海。
撒手归来,雲山不改。
人言大觉同龛,师云老僧掩彩。
江风吹雨暗衡门,手碾新茶破睡昏。
小饼戏龙供玉食,今年也到浣花村。
今日山翁自治厨,嘉殽不似出贫居。
白鹅炙美加椒後,锦雉羹香下豉初。
箭茁脆甘欺雪菌,蕨芽珍嫩压春蔬。
平生责望天公浅,扪腹便便已有余。
旋炊香稻鬻新菰,饭饱逍遥乐有余。
茶味森森留齿颊,香烟郁郁著图书。
毛皮尚布宁知我,鳞甲深藏莫问渠。
赖有邻翁差耐久,雨畦频唤共携鉏。
展开阅读全文
残年迫衰谢,婴疾归乡枌。
诸贤渡江初,总角幸有闻。
才非楚倚相,亦能读典坟。
夫岂或使之,後死与斯文。
世儒凿户牖,道术将瓜分;孤陋守一说,百氏殆可焚。
後来岂无人,鼻垩谁挥斤?巍巍贞观治,房魏出河汾。
山照澄波发鬌青,新蒲梢上立蜻蜓。
孤舟每为寻诗出,输与渔翁醉不醒。