湖曲有隐者,时时容叩门。
人如钓渭叟,地似避秦村。
笑语嚣麈远,衣冠古制存。
山寒归路晚,相与尽瓢樽。
连年宽水旱,天若相悬车。
麤有芋魁豆,并忘熊掌鱼。
先生饭不足,贤者食无余。
老我知何幸,晨盘厌美蔬。
勾践旧国古会稽,南山拥郭分东西,城门大路引绳直,西走百里皆平堤。
客行欲晓到梅市。
喔喔尚听城中鸡。
法云古寺临大泽,风皱百顷青玻璃。
迎来送往此其地,素壁时见前人题。
乖离会合浩莫计,历观名氏空含凄。
山僧惯见为客叹,荣悴从来如夜旦。
明年吾栖插天半,世事君须倚阑看。
女墙齾齾带斜晖,短棹还从剡曲归。
林叶经霜浑欲尽,人家近水自相依。
逢迎俗客言多忤,颠沛穷途计易非。
雪里闭门殊不恶,故貂虽弊胜无衣。
法云古兰若,西走钱塘路。
帆影梅市桥,人语柯山聚。
吾家昔为邻,来往无晨暮。
十世三百年,散徙非复故。
修廊与广殿,亦已化烟雾。
经营久不倦,大体始略具。
钟鱼以时鸣,轩槛有幽趣。
中庭扫芜秽,断碣起颠仆。
老我绝世缘,随身惟两屦。
愿言治北窗,寂寞同子住。
老来苦无伴,风月独见知。
未尝费招呼,到处相娱嬉。
披襟万里快,弄影三更奇。
淋漓蜀苑酒,散落江楼诗。
狂歌撼山川,醉墨飞蛟螭。
聊将调俗子,更遣半生疑。
黄昏来扣野人扉,笑语欣欣意不迟。
葑火正红煨芋美,不妨秉炬雪中归。
南轩竹色映溪光,不减吾州五月凉。
犹恨秋来鸥鹭少,须君更为筑横塘。
清芬六出水槴子,坚瘦九节石菖蒲。
放翁闭门得二友,千古夷齐今岂无?
皮葛其衣,巢穴其居。
烹不糁之藜羹,驾秃尾之草驢。
闻鸡而起,则和甯戚之牛歌。
戴星而耕,则稽汜者之農书。
谓之瘁则若腴,谓之泽则若癯。
虽不能草泥金之检以纪治功,其亦可挟兔园之册以教乡闾者乎。