午暑不可触,忽惊如许凉!轩窗云作暝,草木雨生香。
蒲叶先秋霣,蝉声入夜长。
自欣无一事,岸帻倚胡床。
病堕支离境,闲寻漫浪游。
湖平天镜晓,出峭石帆秋。
赊酒家家许,看花处处留。
归途倦扶杖,却上钓鱼舟。
残年垂八十,高卧岂逃名。
泥巷多牛迹,茅檐有碓声。
炊菰觞父老,煮枣哺雏婴。
遣戍虽传说,何时复两京?
自我居湖曲,渔樵日往来。
只知年屡改,不觉老相催。
小浦潮痕长,长堤草色回。
逢春心自在,莫道已成灰。
风雨暗江天,幽窗起复眠。
忍穷安晚境,留病压灾年。
客助修琴料,僧分买药钱。
余生均逆旅,未死且陶然。
凄凉怀古地,惨澹暮秋天。
红树秦驰道,青山禹庙壖。
湖风飘断角,墟日起孤烟。
老恨功名晚,无人共著鞭!
寒风号有声,寒日惨无晖,空房不敢恨,但怀岁暮悲。
今年选後宫,连娟千蛾眉;早知获谴速,悔不承恩迟。
声当彻九天,泪当达九泉,死犹复见思,生当长弃捐。
江水六月无津涯,惊涛骇浪高吹花。
橹声已出雁翅浦,荻夹喜入长风沙。
长风自古三巴路,樯竿参差杂烟树。
南船北船各万里,凄凉小市相依住。
歌呼杂沓灯火明,黄昏风死浪亦平。
劳苦舟师剩沽酒,安稳明朝到池口。
万事有常理,中智皆能知。
祸福如白黑,不待诹蓍龟。
疾患初萌芽,未有旦夕危。
每能自省察,百鬼安能窥?一怠生百疾,速死乃自诒。
家贫不与身添业,病久宁非天儆予?扫尽世间闲忿欲,小园烟雨种春蔬。