一樽随处可开颜,此事深疑造物悭。
地可登临多恨远,身常强健又须闲。
山围小市烟初歛,霜著横林叶半殷。
徙倚阑干君勿厌,日斜犹及棹舟还。
落叶窗前已作堆,地炉微火拨残灰。
梦中无祟败蔬圃,饭後有歌夸芋魁。
袅袅清笳催日晚,萧萧新雁带寒来。
更宽十日可闲出,会挈一壶寻早梅。
荠花如雪满中庭,乍出巴蕉一寸青。
老子掩关常谢客,短蓑锄菜伴园丁。
我比严光胜一筹,不教俗眼识羊裘。
沧波万顷江湖晚,渔唱一声天地秋。
饮酒何尝能作病,登楼是处可消忧。
名山海内知何限,准拟从今更烂游。
展开阅读全文
重云蔽白日,陂港日夜涸。
秋风才几时,已见霜雪作。
人生各有分,岂必衣狐狢。
吴中冬蔬茂,盘筋不寂寞。
抟泥治墙屋,伐筱补篱落。
薄酒亦醉人,问子胡不乐?
装罢桃符又剪灯,新年光景捷飞腾。
老翁扫尽儿童事,却学禅床入定僧。
小园五亩翦蓬蒿,便觉人迹间可逃。
尽疏珍禽添尔雅,更书香草续离骚。
药苗可斸携长鑱,黍酒新成压小槽。
老入鵷行方彻悟,一官何处不徒劳!
老遇初寒候,贫当绝禄时。
衣裘俱在笥,薪炭不愆期。
鹑满群童纲,鱼浮百石陂。
比邻每分饷,扪腹可无饥。
雨过一村暗,风回百草香。
刺船过古埭,倚杖立新塘。
醉觉乾坤大,闲知日月长。
暮归诗满卷,虽老尚能狂。
江村何处小茅茨,红杏青蒲雨过时。
半幅生绡大年画,一联新句少游诗。