野草幽花无歇时,一窗终日对东篱。
病犹独醉虽堪笑,老未全衰亦自奇。
古纸硬黄临晋帖,矮牋匀碧录唐诗。
个中疑是忘忧处,问著山翁却不知。
买得新船疾似飞,蚕饥遥望采桑归。
越罗蜀锦吾何用,且备豳人卒岁衣。
蚊蝇扫迹叶飞初,剩喜幽窗读我书。
墙角短檠真耐久,手中团扇又成疏。
百年作梦行休去,九月无衣亦晏如。
独恨故人消息断,寒江谁与倩双鱼?
雷动江边鼓吹雄,百滩过尽失途穷。
山平水远苍茫外,地辟天开指顾中。
俊鹘横飞遥掠岸,大鱼腾出欲凌空。
今朝喜处君知否,三丈黄旗舞便风。
小砚孤吟恐作愁,长堤曳杖且闲游。
破云山踊千螺翠,经雨波涵一镜秋。
粔籹青红村步市,阑干高下寺家楼。
去年此日君知否,十丈京尘没马头。
展开阅读全文
我生本痴绝,万事不系怀;一朝蜕形去,岂问弃与埋。
游宦三十年,所向无一谐,偶然有天幸,自退非人排。
黄纸如鸦字,君恩赐残骸。
剡溪回雪舫,云门散青鞋。
两犊掀春泥,一钵随午斋。
更当拥布被,高枕听鸣蛙。
笋生遮狭径,溪涨入疏篱。
渐及分秧候,还当煮茧时。
雨昏鸡共嬾,米尽鼠同饥。
村巷无来客,清羸只自知。
丝管纷纷烛满堂,枭卢掷罢夜飞觞。
帷犀风定歌云暖,香兽烟浓漏箭长。
泛菊已成前日梦,探梅又续去年狂。
醉归自笑摧颓甚,冷逼貂裘怯晓霜。
稻未分秧麦已秋,豚蹄不用祝瓯窭。
老翁七十犹强健,没膝春泥夜叱牛。
初冬常忆宴梁州,百炬如椽满画楼。
三十七年犹未死,茅檐霜冷一灯幽。