雨霁山争出,泥乾路渐通。
稍从牛屋後,却过鹳巢东。
决决沙沟水,翻翻麦野风。
欲归还小立,为爱夕阳红。
风入园林彻夜鸣,晓看黄叶与阶平。
篝炉火著衣初暖,爨釜薪乾粥已成。
洁己工夫先盥頮,正心事业始冠缨。
圣贤虽远诗书在,殊胜邻翁击磬声。
岁暮常年雪正豪,今年暄暖减绨袍。
春回山圃梅争发,睡足茆檐日已高。
仓庾家家储旧谷,笙歌店店卖新醪。
太平气象方如许,寄语残胡早遁逃。
少年万里走尘埃,归卧柴荆昼不开。
十事真成九败意,一春知复几衔杯?波清凭槛观鱼乐,风紧勾帘待燕回。
催唤比邻同晚酌,旋烧筀笋摘青梅。
马上哦诗画醉鞭,东城南陌去翩翩。
微风蹙水鱼鳞浪,薄日烘云卵色天。
隔屋鸠鸣闲院落,争门花簇小辎軿。
病来久已疏杯酌,春物撩人又破禅。
园荒阙扫除,篱败且枝梧。
久旱池萍死,新霜野蔓枯。
寒炉殊未议,浊酒却时酤。
飞动郊原兴,饥鹰待指呼。
一帚常在傍,有暇即扫地。
既省课童奴,亦以平血气。
按摩与导引,虽善亦多事。
不如扫地法,延年直差易。
郊居四十年,草木日夜长。
乔松已偃盖,稚松出蓁莽。
儒生学仁义,敢废自培养;郁郁栋梁姿,拔地当百丈。
新醅引睡睡味浓,有如猩唇荐驼峰。
屏深毡暖衾裯重,鼻端雷起骜儿童。
床头兰缸缀玉虫,双瓶汤熟炉正红。
梦回起坐夜未中,凭几困睫犹瞢瞢。
霜风凋尽玉井桐,月落翠雾凄房栊。
一杯甖粟蛮奴供,庄周蝴蝶两俱空。
今日天霣霜,又见一日晴。
晴寒病良已,扶杖东园行。
瓦鼓息我倦,静听幽鸟鸣。
花果四十株,手自培养成。
疏密无行列,东园盖强名。
人看不满笑,聊用适我情。