征途暗尽旧貂裘,归卧林间喜自由。
体倦尚凭书引睡,心安不假酒攻愁。
丹炉弄火经年熟,竹院听琴竟日留。
今旦理髯还一笑,白间时有黑丝抽。
新得天台古涧藤,强扶衰疾蹋崚嶒。
登高临远虽多感,叹老嗟卑却未曾。
纸上是非难尽信,人间祸福有相乘。
早知等是枯鱼肆,乞水何须望斗升。
市尘远不到林塘,嫩暑轩窗昼漏长。
蚕妾趁时争盐茧,农夫得雨正移秧。
徒行有客惊顽健,烂醉无人笑老狂。
却掩庵门径投枕,鼾声雷起撼藜床。
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。
湘湖烟雨长蓴丝,菰米新炊滑上匙。
云散後,月斜时,潮落舟横醉不知。
寂寂东窗午梦残,更堪春雨作春寒。
蛮童未报煎茶熟,一卷南华枕上看。
溽暑不堪蜗舍陋,瘦藤扶我上危台。
搏禽俊鹘横空去,卷雨狂风掠野来。
壮观深知化工妙,幽寻却蹋夕阳回。
悠然有喜君知否?屐齿留痕遍绿苔。
饮似长鲸快吸川,思如渴骥勇奔泉。
客从县令初何有,醉忤将军亦偶然。
骏马名姬如昨日,断碑乔木不知年。
浮生今古同归此,回首桓公亦故阡。
老惯人间岁月催,强扶衰病上崔嵬。
生为柱国细事尔,死画云台何有哉!熟计提军出青海,未如唤客倒金罍。
明朝日出春风动,更看晴天万里开。
深居远悔吝,简事养精神。
曳杖一萧散,待茶时欠伸。
风生丛竹啸,露坼野花新。
自作东篱後,经旬不过邻。