荡荡唐虞去日遒,孔林千载亦荒丘。
六经残缺幸可考,百氏纵横谁复忧。
释书恐非易论语,王迹其在诗春秋!君臣父子未尝泯,吾道尚传君但求。
簿领无时了,登临亦快哉。
楼危压城起,硖迮束江来。
病瘴抛书帙,思乡泥酒杯。
天寒水尽落,灩澦已崔嵬。
勘书窗下松明火,采药溪头槲叶衣。
只在人间人不识,秋风又见雁南飞。
芙渠红绿亦参差,睡起烧香强赋诗。
万里锦城无梦到,岂惟虚负放灯时。
结宇枫林下,久穷吾所安。
村深事自简,累少食差宽。
雨闇牛眠屋,泥深鸭满阑。
呼儿捣粉饵,准拟赛鄱官。
养心功用在还婴,肯使秋毫有妄情?二寸藤冠狂道士,一编蠹简老书生。
狐妖从汝作人立,金价在吾如十轻。
地肺终嫌近朝市,明年泝峡上青城。
憔悴思吴客,凄凉拟岘台。
一年秋欲到,两鬓老先催。
袅袅菱歌断,翩翩水鸟来。
倚阑哦五字,未稳莫轻回。
北窗欲化庄生蝶,睡思蒙蒙栖倦睫。
川云忽带急雨来,万点纵横打荷叶。
坐收爽气入诗律,更借凉颸吹醉颊。
壤檐腐瓦凛欲堕,积潦中庭深可涉。
儿愁漏湿废夜课,妇畏泥涂停早饁。
老翁自笑独尔顽,更喜烟波摇短楫。
海天黯黯万重云,欲到前村路不分。
烈风吹雪深一丈,大布缝衫重七斤。
黄鹌举网收,锦雉带箭堕,藉藻赬鲤鲜,发奁苍兔卧。
吾侪亦何心,甘味乐死祸。
贪夫五鼎烹,志士首阳饿;请言观其终,孰为当吊贺?八月黍可炊,五月麦可磨,一饱端有余,努力事舂簸。