儿扶行饭出柴扉,伛偻方嗟气力微。
道侧偶逢耘麦叟,倚锄闲话两忘归。
谁把鹅黄染柳丝,似催邻曲蹋青期。
已忘万里封侯志,但忆千回上树时。
朝雨池塘光潋灩,暮烟楼观碧参差。
紫姑欲问还休去,身世从来心自知。
展开阅读全文
已过浣花天,行开解粽筵。
店沽浮蜡酒,步檥载秧船。
古俗交情久,丰年乐事偏。
出波蓴菜滑,上市鮆鱼鲜。
僧阁梅山麓,渔扉禹庙壖。
丹青不可画,得句一欣然。
朝行蹑屩穿幽谷,暮返褰裳涉乱流。
提起短筇成一笑,每烦上座为分忧。
万卷纵横眼欲盲,偶随尺一起柴荆。
渊鱼脱水知难悔,野鹤乘车只自惊。
苑路落梅轻有态,御沟流水细无声。
红麈朝暮何时了?促驾归来洗破觥。
老翁卖卜古城隅,兼写宜蚕保麦符。
日日得钱惟买酒,不愁醉倒有儿扶。
江村何处小茅茨,红杏青蒲雨过时。
半幅生绡大年画,一联新句少游诗。
雨过一村暗,风回百草香。
刺船过古埭,倚杖立新塘。
醉觉乾坤大,闲知日月长。
暮归诗满卷,虽老尚能狂。
老遇初寒候,贫当绝禄时。
衣裘俱在笥,薪炭不愆期。
鹑满群童纲,鱼浮百石陂。
比邻每分饷,扪腹可无饥。
小园五亩翦蓬蒿,便觉人迹间可逃。
尽疏珍禽添尔雅,更书香草续离骚。
药苗可斸携长鑱,黍酒新成压小槽。
老入鵷行方彻悟,一官何处不徒劳!