枝上猩猩血未曦,尊前红袖醉成围。
应须直到三更看,画烛如椽为发辉。
新月纤纤淡欲无,时闻鱼跃隔菰蒲。
篮舆小放湖堤上,信有人间白玉壶。
云开太华插遥空,我是山中采药翁。
何日胡尘扫除尽,敷溪道上醉春风。
柳色初深燕子回,猩红千点海棠开。
鮆鱼莼菜随宜具,也是花前一醉来。
夜梦有客短褐袍,示我文章杂诗骚。
措辞磊落格力高,浩如怒风驾秋涛。
起伏奔蹴何其豪,势尽东注浮千艘。
李白杜甫生不遭,英气死岂埋蓬蒿?晚唐诸人战虽鏖,眼暗头白真徒劳!何许老将拥弓刀,遇敌可使空壁逃。
肃然起敬竖发毛,伏读百过声嘈嘈。
惜未终卷鸡已号,追写尚足惊儿曹。
丝丝红萼弄春柔,不似疏梅只惯愁。
常恐夜寒花索寞,锦茵银烛按凉州。
鸿冥固自辞矰缴,樗散犹能谢斧斤。
况是溪山幽绝地,有人高卧百重云。
久住人间岂自期,断砧残角助凄悲。
征行忽入夜来梦,意气尚如年少时。
绝塞但惊天似水,流年不记鬓成丝。
此身死去诗犹在,未必无人麤见知。
画船鼓吹载凉州,不到三更枉出游。
忽有歌声出霄汉,谁家开宴五云楼?
南山南畔昔从戎,宾主相期意气中。
渴骥奔时书满壁,饿鸱鸣处箭凌风。
千艘粟漕鱼关北,一点烽传骆谷东。
惆怅壮游成昨梦,戴公亭下伴渔翁。