龟堂一老翁,短褐立秋风。
时过同蓠菊,身衰似井桐。
新霜万瓦白,朝日数棂红。
且复寻书卷,悠然度岁穷。
碓舍临山路,牛栏隔草烟。
问今何岁月,恐是结绳前。
坚冰塞川厚莫测,断雁叫群声可哀。
草围小瓮酒未熟,霜压瘦枝梅不开。
稚子忍寒守蠹简,老夫忘睡画炉灰。
低头就世吾所讳,千载伯鸾安在哉!
行殿凄凉迹已陈,至今父老记南巡。
一泓寒碧无今古,付与闲人作主人。
苍崖韫白璧,欲上渺无路。
但照太史占,虹气贯寳婺。
展开阅读全文
临觞本不饮,忧多自成醉。
四方行万里,不见埋忧地。
忆昔入京都,宝马摇香鬃。
酣饮青楼夜,歌声在半空。
去日不可挽,华发忽垂领。
娟娟峨眉月,相对作凄冷。
月落照空床,不寐听寒螿。
早知忧随人,何用去故乡。
二三邻曲偶相寻,小醉悠然卧竹阴。
醒後自看还自笑,溪云犹未是无心。
门无容车高,庭止旋马广。
富贵固易耳,正恐卿惭长。
时情竞脂韦,家法独肮脏。
静处看纷纷,枯槔劳俯仰。
我昔游青城,六月对雪山。
吴蜀渺万里,安得在此间。
锦城曾醉六重阳,回首秋风每断肠。
最忆铜壼门外路,满街歌吹月如霜。