一榼兰溪自献酬,徂年不肯为人留。
巴山频入初寒梦,江月偏供独夜愁。
越石壮心鸡喔喔,子卿归信雁悠悠。
天生我辈初何用,病骨支离又过秋。
莫笑龟堂老,残年所得多。
赋诗传海估,说法度天魔。
天矫竹如意,鳞皴松养和。
拈来示诸子,无事数相过。
少携一剑行天下,晚落空村学灌园。
交旧凋零身老病,轮囷肝胆与谁论?
木生虽拱把,鲜不困斧斤。
枯朽亦可全,又以芗故焚。
嘉禾终銍艾,岂独草见耘。
此理讲已熟,要当尊所闻。
酌泉咽冰玉,肺腑生惨凛。
老夫桑苧家,颇欲續水品。
贺监未尝死,江天醉初醒;逸少亦度世,弭节过兰亭。
吾本淡荡人,转徙如蓬萍。
聊凭一杯绿,驻此双鬓青。
邂逅两仙翁,笙鹤游青冥。
还家不能食,浊世纷膻腥。
司马遗书有坐忘,顗翁止观略相当。
龟堂闭户常终日,时得相从一炷香。
菊丛抽绿满枯荄,绕舍梅花已遍开。
须信今春春事早,江乡开岁有奔雷。
展开阅读全文
我有古藤杖,夭矫蛟龙形。
生於峭壁绝上,乃是会稽山阴之兰亭。
历吴入楚上巴硖,北游直看秦山青。
夜飞或随暴雨去,旦归常带流漦腥。
与子扶携各老大,勿复狡狯夸神灵。
愔愔从此常倚壁,听我夜诵黄庭经。
道傍有古井,久废无与汲。
邻里共浚之,寒泉稍来集。
驾言欲漱濯,冀远尘土袭。
踌躇复弃去,绠短安能及?