一饱无余事,西村偶独行。
榰筇息微倦,汲井漱余酲。
川阔雁平度,谷虚云乱生。
绝知丰岁乐,笑语隔柴荆。
巢山避世纷,身隐万重云。
半谷传樵响,中林过鹿群。
虫锼叶成篆,风蹙水生纹。
不蹋溪桥路,僊凡自此分。
一官又寄汝江头,落魄文园故倦游。
榻上铎声悲破梦,檐边桐叶冷生秋。
暮年作吏宁长策,薄禄縻人尚小留。
晨起凭栏叹衰甚,接篱纱薄发飕飕。
出郭溶溶细縠波,平生此地几经过。
祭余野庙啼乌乐,酒贱村墟醉叟多。
亭午疏钟离石佛,歛昏微雨泊曹娥。
采莲艇子愁衣湿,不为人家惜绿荷。
初日破苍烟,零乱松竹影。
老夫起烧香,童子行汲井。
平生水云身,不堕车马境。
愿言学庞公,全家事幽屏。
有书常嬾读,有酒常嬾醉,惟有默坐佳,又以睡为祟。
不如舍之起,扶杖来东园,摘此幽涧果,哺我高枝猿。
食果饮清泉,猿计亦何阙?但恐夜霜时,肠断巴山月!
细浪随摇楫,新凉入岸巾。
断行初到雁,空担暮归人。
漫道贫非病,谁知嬾是真?疏钟起诗思,迢递度烟津。
展开阅读全文
清晨推枕起,盥面吾事足;岂无扫洒役,出市待归仆。
小餮亦已省,尚进药盈掬整衣登北堂,危坐巾一幅。
徐行梧楸阴,爱此雨余绿。
幽鸟东山来,锵鸣若琴筑。
静听兴未阑,稚子报饭熟。
欣然往从之,宁计食不肉。
展开阅读全文
碧天万里月正中,清夜弭节长生宫。
广寒忽堕人间世,但怪步虚声散瑶台空。
四山沉沉万籁寂,夭矫髯龙舞娱客。
弭貂老仙期不来,独倚栏干吹玉笛。
道人不怕九霄寒,银阙冰壶处处看。
天台四万八千丈,明年照我扶藜杖。
名山有志未能酬,步屧东冈当出游。
小阁卷帘惊鹭起,清池投饵看鱼浮。
西风吹叶空多感,落日衔山尚小留。
儿老戍边归未得,淮南新雁又经秋。