儿时爱书百事废,饭冷胾乾呼不来。
一生被误终未醒,老作蠹鱼吁可哀!
雪满渔蓑雨垫巾,超然无处不清真。
胸中那可有一事,天下故应无两人。
骑马每行秋栈路,唤船还渡暮江津。
酒楼僧壁留诗遍,八十年来自在身。
社近频逢雨,春深却喜晴。
畲烟傍山起,神鼓隔林鸣。
客驻观农饁,儿归遗母羹。
丰年多乐事,何以报时平?
戏续春寒赋,闲赓午醉诗。
煎茶小石鼎,酌酒古铜卮。
曝日龟浮沼,营巢鹊堕枝。
村深无客过,幽兴与谁期?
林馆松门白昼扃,骖鸾人去已千龄。
基存旧宅楼台古,地有遗丹草木灵。
满洞晓云春酿雨,一池秋水夜涵星。
麻姑仙驭今何在,槛外孤峰晚更青。
莫嫌风雨作新寒,一树青枫已半丹。
身在范宽图画里,小楼西角剩凭阑。
迟暮固多感,况此岁峥嵘。
霜霰忽已集,夜闻络纬鸣。
青灯不解语,依依有余情。
铜瓶煮寒泉,中作笙箫声。
沈忧能伤人,一夕白发生。
蓬莱渺云海,金丹几时成?
风横云低雨脚斜,一枝柔橹暮咿哑。
昏昏醉卧知何处,推起船篷忽到家。
我欲筑化人中天之台,下视四海皆飞埃;又欲造方士入海之舟,破浪万里求蓬莱。
取日挂向扶桑枝,留春挽回北斗魁。
横笛三尺作龙吟,腰鼓百面声转雷。
饮如长鲸海可竭,玉山不倒高崔嵬。
半酣脱帻发尚绿,壮心未肯成低摧。
我妓今朝如花月,古人白骨生苍苔;後当视今如视古,对酒惜醉何为哉?
八月石帆秋,聊为汗漫游。
本因寻友去,却为看山留。
小草题僧壁,长吟上驿楼。
月能从剧饮,天可寄闲愁。
高下评泉品,纵横记酒筹。
花开遇门入,水长信船流。
肮脏人虽弃,脂韦我自羞。
此心君不信,试往问沙鸥。